Venêno, venenas, pen. prod. Venenâre. Lucret. To poyson: to vením.
Lewis and Short: Latin dictionary
vĕnēno, āvi, ātum, 1, v. a. [venenum]. I.To poison.A.Lit.: ut spatium caeli quādam de parte venenet, Lucr. 6, 820: carnem, Cic. N. D. 2, 50, 126: telum, id. Quint. 2, 8: sagittas, Hor. C. 1, 22, 3.—B.Trop.: non odio obscuro morsuque venenat,
harms
, Hor. Ep. 1, 14, 38.—II.To color, dye: quos (tapetes) concha purpura imbuens venenavit, Cn. Matius poët. ap. Gell. 20, 9, 3: venenatus, Mass. Sabin. ib. 10, 15, 27; cf. Serv. ad Verg. A. 4, 137.—Hence, vĕnēnātus, a, um, P. a. (acc. to I.), filled with poison, envenomed; hence, poisonous, venomous.A.Lit.: colubrae, Lucr. 5, 27: dentes, Ov. H. 12, 95: anguis, id. Ib. 479: morsus, Plin. 8, 58, 83, 227.—Comp.: nihil est usquam venenatius quam in mari pastinaca, Plin. 32, 2, 12, 25.—Sup.: vipera, Tert. Bapt. 1. —Subst.: vĕnēnāta, ōrum, n. (sc. animalia), venomous animals, Plin. 29, 4, 23, 74.—2.Transf., bewitched, enchanted; magic: virga, Ov. M. 14, 413.—B.Trop.: nulla venenato littera mixta joco,
harming
,
biting
, Ov. Tr. 2, 566: eos vos muneribus venenatis venistis depravatum, corrupting, dangerous, Anton. ap. Cic. Phil. 13, 17, 35: punctu, App. M. 7, p. 196, 11.