ūrīnor, āri, v. dep. (ante-class. collat. form ūrīno, āre) [urina; Gr. ou)re/w], to plunge under water, to dive: urinare est mergi in aquam, Varr. L. L. 5, 126 Müll.; Cic. Fragm. ap. Non. 474, 27; Plin. 11, 37, 72, 188.—Part.: urinantes, Plin. 9 30, 48, 91.