Volubílitas, pen. cor. volubilitâtis, f. g. Ci. The turning of a thing: volubilitie: vnconstancie.Volubilitas mundi. Ci. Qui protrusit cylindrum, dedit ei principium motionis. volubilitatem autem non dedit. Cic.But the facilitie to turne round, or the aptnesse to roll he gaue not.Deus cælum ad volubilitatem rotundauit. Ci. Fracta volubilitas capitis latissima. Oui. The roundncsse of the head was broken.Volubilitas fortunæ. Ci. The mutabilitie and continuall chaunging of fortune.Volubilitas linguæ. Ci. Round or quicke speaking, without impediment or staggcring.Volubilitas verborum. Ci. The falling and round going of words by measure of feete in a stile.
Lewis and Short: Latin dictionary
vŏlūbĭlĭtas, ātis, f. [volubilis], a rapidwhirling motion.I.Lit.: mundi, Cic. N. D. 2, 19, 49; id. Fat. 19, 43; id. Univ. 10; Ov. F. 6, 271; App. Asclep. p. 100, 41.—II.Transf., roundness, round form: fracta capitis latissima, Ov. M. 12, 434.—III.Trop.A. Of speech, rapidity, fluency, volubility: linguae volubilitas, Cic. Planc. 25, 62: flumen aliis verborum volubilitasque cordi est, id. Or. 16, 53; id. de Or. 1, 5, 17: nimia vocis, Quint. 11, 3, 52 (opp. tarditas); 10, 1, 8; Plin. Ep. 5, 20, 4.—B. Of fate, changeableness, mutability: quod temere fit caeco casu et volubilitate fortunae, Cic. Div. 2, 6, 15; Plin. 37, 1, 2, 3.