Venia, æ, f. g. Quint. Pardon: mercie: forgiuenesse.Venia.Cic.Licence: leane.Veniam transfugiendi petijt. Pli. iun. He destred licence, &c.Orantes veniam. Vir. Exilij venia. Tac. Facilior venia. Quint. Impetrabilis venia. Tac. Accipere veniam pro aliquo, Vide ACCIPIO.Audire cum bona venia.Cic.To heare one patiently, without disturbing him.Bona venia me audies. Ci. You shall not be displeased with that I shall say.Carere venia. Hora. To haue no pardon.Concedere veniam alicui. Luca. Bona venia dixerim, Vide BONVS.Dare veniam alicui.Cic.To pardon one.Voluntario maleficio venia dati non debet. Cice. A wilfull mischiefe should not be pardoned.Veniam ad vos, si mihi Senatus det veniam. Author ad Herennium. If the Senate woulde giue me leaue, or permit me.Diei alicuius veniam dare. Vide DO, das. Dare veniam scriptis.Ouid.Dare veniam in aliquem. Tac. To pardon one.Dare veniam exculationis. Ci. To giue ene libertie to make his excuse.Dabis hancveniam mi frater, vt eorum, quibus, &c Cicer.You shall giue me this leaue my deare brother, &c.Date nobis hanc veniam, vt ea quæ sentitis de omni genere dicendi, subtiliter prosequamini. Ci. Grant vs this requelt, that, &c.Dare veniam ad ignoscendum. Cice. To pardon.Dare veniam statum ventris crepitumq; emittendi. Sueto. To giue one licence to let a scape.Datur etiam venia concinnitati sententiarum. Ci. Dare veniam culpæ Ouid.To pardon, &c.Dare necessitati veniam.Cic.To beare with.Expetere bona venia, Vide BONVS.Exposcere veniam dicendi. Tac. To desire licence to speake.Habere veniam paulò pluribus verbis. Quint. To pardon one thoughe he speake at large of his matter, & vse more wordes than neede.Impetrare veniam culpæ vel errati. Ci. Impetrare veniam pro aliquo. Tac. Impetrare veniam cædendi arbores. Plin. To obtaine leaue to cut downe trees.Inuenire veniam supplicij.Plaut.To obtaine pardon of, &c.Legere cum venia. Quint. To reade with fauour.Minuere veniam. Quint. Negare veniam alicui.Ouid.To deny pardon.Orare veniam.Virg.Petere veniam. Cice. To aske pardon, forginenesse, or leaue.Petere veniam in præteritom.Tacit.To desire pardon for that is past. Ab loue pacern ac veniam pero. Ci. Petere veniam aduocandi. Pli. iu. To destre to be dispensed to call no more.Poscere deos veniam.Virg.To desire pardon of, &c.Precari veniam. Sen. Rogare veniam. Ouid.Venia sit. Plin. Let him he holden excused.Venia sit dicto, Pli. iun. Bee you not displeased with that I say: take my saying in good parte.Tribuere veniam, vide TRIBVO.
Lewis and Short: Latin dictionary
vĕnĭa, ae, f. [akin to veneror, q. v.], complaisance, indulgence, kindness, obliging disposition or conduct, mercy, grace, favor (class.; cf. indulgentia), most usual in the phrase veniam dare, to grant a favor, be favorable, to comply, consent.I. In gen.: Jane, Juppiter, Mars pater, etc.... vos precor, veneror, veniam peto feroque uti populo Romano Quiritium vim victoriamque prosperetis, an old formula of prayer in Liv. 8, 9, 7: ab Jove Opt. Max. ceterisque dis pacem ac veniam peto precorque ab iis, ut, etc., Cic. Rab. Perd. 2, 5: quaeso a vobis, ut in hac causā mihi detis hanc veniam, ut, etc., id. Arch. 2, 3; cf.: precor hanc veniam supplici des, ut, etc., Liv. 30, 12, 14: dabis hanc veniam, mi frater, ut, etc., Cic. de Or. 1, 6, 23: Caesar tibi petenti veniam non dedit, id. Q. Fr. 3, 1, 11: datur haec venia antiquitati, ut miscendo humana divinis, primordia urbium augustiora faciat, Liv. prooem. 7: mi gnate, da veniam hanc mihi: reduc illam, Ter. Hec. 4, 2, 29: extremam hanc oro veniam, miserere sororis, Verg. A. 4, 435: datur petentibus venia, Caes. B. G. 7, 15: veniam petenti dedit, Hirt. B. G. 8, 48; Cic. Att. 5, 21, 12: veniam quoque a deis spei alicujus audacioris petimus, in sinum spuendo, Plin. 28, 4, 7, 35: veniam mihi quam gravate pater dedit de Chrysalo!Plaut. Bacch. 3, 6, 3: cum data esset venia ejus diei,
, Plin. 25, 2, 5, 12.— B.Permission to do any thing, esp. In phrases: veniam petere (poscere) and veniam dare; veniā petitā puerum ad canendum ante tibicinem cum statuisset, Liv. 7, 2, 9: petere veniam legatis mittendis, id. 33, 11, 3: veniam dicendi ante alios exposcere, Tac. A. 12, 5: datā veniā seducit filiam ac nutricem, Liv. 3, 48, 5; cf. the context: qui censerent, dandam ceteris veniam talium conjugiorum, Suet. Claud. 26.—C. Bonā veniā or cum bonā veniā. 1. With audire, kindly, with favor, without prejudice: bonā veniā me audies, Cic. N. D. 1, 21, 59; cf.: vos oro atque obsecro, judices, ut attente bonāque cum veniā verba mea audiatis, id. Rosc. Am. 4, 9: cum bonā veniā se auditurum, Liv. 29, 1, 7: cum bonā veniā, quaeso, audiatis id quod invitus dico, id. 29, 17, 6.—2. With verbs of saying (mostly parenthet.), by your good leave, with your permission, without offence, etc.: nisi vero (bonā veniā hujus optimi viri dixerim) tu, etc., Cic. de Or 1, 57, 242: bonā hoc tuā veniā dixerim, id. Div 1, 15, 25: atqui, frater, bonā tuā veniā dixerim ista sententia maxime fallit imperitos, id. Leg. 3, 15, 34: bonā veniā vestrā liceat, etc., Liv 6, 40, 10: primum abs te hoc bonā veniā peto ... mihi ut respondeas, Ter. Phorm. 2, 3, 31: oravit etiam bonā veniā Quirites, ne quis, etc., Liv. 7, 41, 3.—Rarely veniā alone: neminem ex his, quos eduxeram mecum (veniā sit dicto) ibi amisi, Plin. Ep. 5, 6, 46.— II. In partic., forbearance in view of any wrong that has been done, forgiveness, pardon, remission: venia est poenae meritae remissio, Sen. Clem. 2, 7: errati veniam impetrare, Cic. Lig. 1, 1: pacem veniamque impetrare a victoribus, Liv. 37, 45, 7: veniam et impunitatem dare, Cic. Phil. 8, 11, 32; cf.: cui non apud senatum ... maximorum scelerum venia ulla ad ignoscendum duci possit, id. Pis. 41, 98; id. Part. Or. 37, 131: cui errato nulla venia, recte facto exigua laus proponitur, id. Agr. 2, 2, 5: cede deae, veniamque tuis, temeraria, dictis Supplice voce roga, Ov. M. 6, 32; Hor. S. 1, 3, 75; id. Ep. 2, 1, 78: aliquem veniā donare in praeteritum, Suet. Dom. 9: veniā dignus, Quint. 1, 5, 11; cf.: legere cum veniā, id. 10, 1, 72.