Triumpho, si licet me larêre, tecto abcedere. Terent.I reioice erceedingly, if, &c.-non tam ipso quidem Dono, qum abs te datum esse, id vero seriò Triumphat. Ter. Meum factum probari abs te, triumpho & gaudeo.Cicer.In quo exultar & triumphat oratio mea.Cic.Lætaris tu, in omnium gemitu & triumphas. Cice.
Triumphus, triumphi, m. g. A triumphe: a solemne pompe or shew at the returne of a Captaine, for a victorie that he hath got. Castrensis triumphus.Liu. Fœlices triumphi. Claud. Ingens triumphus. Sen. Insignis. Claud. Læti triumphi. Ouid.Laurigeri triumphi. Claud. Triumphes wherein garlandes of Laurel are worne.Magni. Horat. Magnificus triumphus. Ouid.Naualis. Pli. Optimus. Horat. Præclarus. Claud. Sacer. Ouid. Sublimis. Sil. Superbus. Horat. Agere triumphum.Ouid.To triumph.Agere triumphum de aliqua re. Ci. To trinmph for.Agere triumphum ex inimicis.Cic.To triumph sor victorie gotten on enimies.Deportare triumphum. Ci. To obtaine such a victoyie that he may triumph for.Ducere aliquem in triumpho. Plin. To bring one taptiue in a triumph.Ducere per triumphum.Cic.Ducere præclarum triumphum de aliquo. Claud. To haue a noble triumph ouer one.Frequentare triumphum.Liui.In great number to resorte to a triumph to make it more bonorable.Qui tot habuit triumphos.Cic.Whiche hath triumphed so many times.
Lewis and Short: Latin dictionary
trĭumpho, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [triumphus]. I.Neutr., to make a triumphal procession, to hold or celebrate a triumph, to triumph (cf. ovo). A.Lit.: triumphare appellatum, quod cum imperatore milites redeuntes clamitant per urbem in Capitolium eunti Io triumphe: id a qria/mbw| Graeco Liberi cognomento potest dictum, Varr. L. L. 6, 68 Müll.: ex praeturā triumphare, Cic. Mur. 7, 15: commissi sunt iis magistratus, in quibus re bene gestā triumpharent, id. Planc. 25, 61: Africanus, qui de Numantinis triumpharat, id. Phil. 11, 8, 18; for which: ex Transalpinis gentibus triumpharunt, id. ib. 8, 6, 18: ex Macedoniā, id. Pis. 23, 55; id. Mur. 5, 11: ex Transalpinis bellis, id. Off. 2, 8, 28: cum triumphantem (Camillum) albi per urbem vexerant equi, Liv. 5, 28, 1: ut triumphanti urbem inire liceret, id. 26, 21, 2: quasi debellato triumphare, id. 26, 21, 4: neminem ad eam diem triumphasse, qui, etc., id. 28, 38, 4: quid tam inauditum quam equitem Romanum triumphare? at Pompeius triumphavit, Cic. Imp. Pomp. 21, 61: nisi meo in rem publicam beneficio ubi triumpharet esset habiturus, id. Off. 1, 22, 78; cf. Auct. B. Afr. 22, 3: Nero ovans triumphavit, i. e. held or celebrated an ovation, Vell. 2, 96, 3. —Poet., transf.: ut sit mulsum, qui triumphent milites, Plaut. Bacch. 4, 9, 48: mirum, si de me jure triumphat Amor, Prop. 2, 8 (8, b), 40 (24): deque cothurnato vate triumphat Amor, Ov. Am. 2, 18, 18.— Impers. pass.: ex eā urbe triumphari vidimus, Cic. Off. 2, 8, 28: aliquis est Romae, qui triumphari de Macedonibus nolit?Liv. 45, 38, 2: populi jussu triumphatum est, id. 3, 63, 11: de parvis oppidis, Flor. 1, 11, 6: ex civilibus bellis, id. 3, 22, 10.—B.Trop., to triumph, exult, be glad, rejoice exceedingly: exsultare laetitiā, triumphare gaudio, Cic. Clu. 5, 14; cf.: laetaris tu in omnium gemitu et triumphas, id. Verr. 2, 5, 46, 121: in quo exsultat et triumphat oratio mea, id. Cat. 2, 2, 3: triumpho, si licet me, etc., Ter. Heaut. 4, 2, 5: meum factum probari abs te, triumpho gaudio, Caes. ap. Cic. Att. 9, 16, 2.—II.Act. (only poet. and in post-Aug. prose). (a). With a homogeneous object: triumphavit cum imperatoribus suis triumphos novem, Gell. 2, 11, 4.—More freq., (b). With other objects, to triumph over, to lead in triumph; or, in gen., to conquer: aliquem, Treb. XXX. Tyr. 24: hic terram triumphabit, Lact. 6, 23 fin.: mortem Cum suis terroribus, id. 4, 26, 28; id. Mort. Pers. 16.—More freq. in pass.: bisque triumphatas utroque ab litore gentes, Verg. G. 3, 33: triumphatis dare jura Medis, Hor. C. 3, 3, 43: Zenobia victa et triumphata, Vop. Aur. 33: triumphati magis quam victi sunt, Tac. G. 37: triumphata Capitolia, Verg. A. 6, 836; cf.: omnia superata et triumphata, Plin. 5, 5, 5, 36: ne triumpharetur (Mithridates), Tac. A. 12, 19: Roma triumphati caput orbis, Ov. Am. 1, 15, 26: triumphatus bos, i. e. obtained by victory, got or won as booty, id. F. 3, 732; so, triumphatum aurum, id. P. 2, 1, 41: Achaeos triumphandos Mummio tradidit, Aur. Vict. Vir. Ill. 61.—Hence, p. a.: trĭ-umphans, antis, = triumphalis, triumphal, belonging to a triumph: equi, Ov. P. 2, 8, 40.
triumphus (in the earliest per. written triumpus; v. the foll.; and cf. Cic. Or. 48, 160; Quint. 1, 5, 20; and the letter P), i, m. [cf. qri/ambos, a hymn in honor of Bacchus]. I. TRIVMPE, an exclamation used in the solemn processions of the Arval brothers: ENOS MARMOR IVVATO. TRIVMPE, TRIVMPE, TRIVMPE, Carm. Fratr. Arv. ap. Inscr. Orell. 2270.—II.A solemn and magnificent entrance of a general into Rome after having obtained an important victory, a triumphal procession, triumph (cf. Smith, Antiq. 1163 sqq.): disseres de triumpho. Quid tandem habet iste currus? quid vincti ante currum duces! quid simulacra oppidorum? quid aurum? etc., Cic. Pis. 25, 60; cf. Liv. 34, 52, 4; cf. id. 3, 29, 4: triumphum deportare, Cic. Off. 1, 22, 78: ne in triumpho duceretur, id. Tusc. 5, 40, 118: Gallos Caesar in triumphum ducit, Suet. Caes. 80: senatus cum triumphum Africano decerneret, id. Fin. 4, 9, 22: de classe populi Romani triumphum agere, id. Verr. 2, 5, 39, 100; Liv. 45, 38, 11: triumphum ex Etruriā agere, id. 6, 7, 4: deportare triumphum ex provinciā, Nep. Cato, 2: Boiorum triumphi spem collegae reliquit,
for a victory over the Boii
, Liv. 33, 37, 10; cf.: Pharsalicae pugnae ne triumphum quidem egit, Cic. Phil. 14, 8, 23: per triumphum aliquem ducere, id. Verr. 2, 5, 26, 67; Sall. H. 4, 61, 8 Dietsch: triumpho clarissimo urbem est invectus, Liv. 30, 45, 2: elephantos ducere in triumpho, Plin. 7, 43, 45, 139: (res) justissimi triumphi, i. e. worthy of a triumph, Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 3: qui (Pompeius) tot habet triumphos, quot orae sunt partesque terrarum, Cic. Balb. 4, 9: albi greges ... Romanos ad templa deūm duxere triumphos, i. e.
were carried before the processions
, Verg. G. 2, 148.—The shout of the soldiery and the multitude on occasion of these triumphal processions was: Io triumphe, Hor. C. 4, 2, 49 and 50; id. Epod. 9, 21; 9, 23; cf. Liv. 45, 38, 12; Suet. Caes. 49; 51.—B.Trop., a triumph, victory: ut repulsam tuam triumphum suum duxerint, Cic. Vatin. 16, 39: luxuriae (gen. subj.), Plin. 37, 2, 6, 14: de se ipso, Just. 14, 4, 6.