Tripartitus, pen, pro. Adiect. siue Tripertitus. Cicer.Diuided into three parts.Tripartita bonorum ratio. Ci. Tripartita oratio. Ci. Tripartíto. siue Tripertíto, pe. pro. Aduerb. Li. In three parts.Tripartitò ad deuastandos sines discessere.Liu.Bona diuidit tripartitò. Ci. Annibal vrbem tripartitó aggreditur.Liu.
Lewis and Short: Latin dictionary
trĭpartītus or -pertītus, a, um, Part. [ter-partior], divided or divisible into three parts, threefold, tripartite (rare, but good prose): ea causa tripertita erit in accusatione, Cic. Verr. 2, 3, 5, 12: qui tripertitas orbis terrarum oras atque regiones notavit, id. Sest. 61, 129: tripartita ab iis inducitur ratio bonorum, id. Ac. 1, 5, 21: divisio tripartita (al. tripertita), id. Off. 3, 2, 9: exercitus, Tac. A. 2, 74: jus privatum, quod tripartitum est, Just. Inst. 1, 1, 4.— Substt1. Trĭpertīta, ōrum, n., the title of a treatise by Sex. Aelius: exstat illius (Sex. Aelii) liber, qui inscribitur Tripertita, Dig. 1, 2, 2, 38.—2. Trĭpertīta, ae, f., the title of a comedy by Novius, Non. 218, 15.—Adv.: trĭpartītō (-pertītō), in or into three parts: qui bona dividit tripertito, Cic. Tusc. 5, 13, 40: tripartito divisus equitatus, Caes. B. G. 7, 67; Hirt. B. G. 8, 33: Caesar partitis copiis ... adit tripartito, Caes. B. G. 6, 6: aggreditur urbem, Liv. 21, 7.