trĭbūtĭo, ōnis, f. [tribuo]. I.A dividing, distributing, distribution (very rare): hanc i)sonomi/an appellat Epicurus, id est aequabilem tributionem, Cic. N. D. 1, 19, 50: tributio fit pro ratā ejus, quod cuique debetur, Dig. 14, 4, 5 fin.—II.A contributing, paying of tribute, Dig. 2, 14, 52; 50, 4, 18.