Transcurro, transcurris, transcurri, transcurfum, transcurrere. Te. To run oner: to passe ouer quickly.Transcurre curriculo ad nos. Plau. Come ouer quickly, &c.-ingens. Visus ab aurora cœlum transcurrere nimbus. Vir. A great storme rising in the easte seemed to passe ouer all the fyrinament.Cursum suum transcurrere.Cic.To passe or finish his race.Aestas transcurrit.Plin. iun.Sommer passeth or is past.Præter oculos alicuius transcurrere.Ouid.To passe quickly by ones sight. Transcurrere. Quint. To passe ouer saying nothing: to ouerpasse with short mention: not to speake of.In narratione transcurrã subtiles nunium diuisiones quorundam. Quint. I will passe oner lightly. Transcursum est.Liu.They ran ouer quickly. Transcurso, ablatiuus Transcursus participio, iunctum cum hoc nomine Opus. Ter. In arcem transcurso opus est. They must ruime quickly into, &c.
Lewis and Short: Latin dictionary
trans -curro, curri or cŭcurri (the former, Cic. Brut. 81, 282; Auct. Her. 4, 34, 45; Liv. 40, 40, 7; Quint. 9, 3, 89; Sen. Contr. 1, 6, 10; the latter, Plin. 2, 26, 25, 96; Suet. Calig. 24; Curt. 6, 3, 16), cursum, 3, v. n. and a.I.To run over or across, torun, go, sail, etc., by or past.A.Lit. cito Transcurre curriculo ad nos, Plaut. Mil. 2, 6, 43 sq.: hinc ad forum, Ter. Eun. 4, 6, 25: praeter oculos, Ov. M. 14, 359; cf.: praeter ora populi, Plin. 2, 26, 25, 96.—Absol.: remos transcurrentes detergere,
in sailing by
, Caes. B. C. 1, 58: haud dubius, sine noxā transcursuros, si nemo se opponeret, Curt. 4, 13, 33; Val. Fl. 4, 615. — Impers. pass.: captis propioribus castris in altera transcursum castra ab Romanis est, Liv. 25, 39, 7: in arcem transcurso opus est tibi, Ter. Hec. 3, 4, 17.—B.Trop.: ne sine delectu temere in dissimilem rem, Auct. Her. 4, 34, 45: hic tamen ad melius poterit transcurrere quondam, Hor. S. 2, 2, 82: in prolem transcurrit gratia patrum, Claud. Laud. Stil. 2, 51; so, tempus, Petr. 136.—Impers. pass.: praecipiti cursu a virtute descitum, ad vitia transcursum, Vell. 2, 1, 1.—2. Of time, to pass by, elapse: patiar ergo aestatem inquietem transcurrere, Plin. Ep. 7, 2, 2: cum tempus jam longum transcurreret, Gell. 5, 10, 7.—II.To run, hasten, or pass through, to traverse.A.Lit.: per spatium, Lucr. 4, 192: per geminum tempus (harundo), Sil. 12, 414: cum transcucurrisset Campaniam, Suet. Calig. 24: reliquas trunci partes (umor), Col. 3, 10, 1: (luna) radios solis, id. 2, 10, 10: Hellespontum, Nep. Eum. 3, 3: tot montium juga transcucurrimus, Curt. 6, 3, 16: caelum (nimbus), Verg. A. 9. 111.— In pass.: raptim transcursā primā porticu, App. M. 9, p. 217; id. Flor. 1, p. 520, 19.—B.Trop.1. In gen.: suum cursum, to run through, hasten to the end of one's career, Cic. Brut. 81, 282. — 2. In partic., to run through or over in speaking, to treat cursorily, touch briefly upon: narrationem, Sen. Contr. 1, 2 med.: partem operis, Quint. 9, 3, 89: in quā (narratione) sciens transcurram subtiles nimium divisiones,