Timidus, pe. cor. Adiect. Cic.Timorous: feareful: falsharted.Timidum atque ignauum iudicari.Cic.Timidus ac tremens.Cic.Vt imbelles timidique videamur.Cic.Timidus ad mortem.Cic.That is aftaide to die.Timidi in contentionibus.Cic.In labore militari timidus.Cic. Timidus, cum genitiuo: vt Timidus lucis.Senec.Hee that feateth day light.Deorum timidus.Ouid.Affraide to offend the gods.Timidiores paulo.Cic.A lettle more timorous. Animus timidus. Cice. Conciones timidissimæ. Cice. Homo timidus.Cic.Ocellis timidis vestem prætendere.Ouid.Passus timidi.Virg.Pectus timidum. Oui. Pede timido fugere.Ouid.Pudor timidus.Ouid.Fearefull bashefulnesse.Turba timidissima colombæ.Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
tĭmĭdus, a, um, adj. [timeo], fearful, afraid, faint-hearted, cowardly, timid (opp. audax; cf.: pavidus, trepidus, iners, ignavus): timido metu refugere, Enn. ap. Cic. de Or. 3, 58, 218; id. ap. Fin. 5, 11, 31 (Trag. v. 46 Vahl.); cf.: nimium me timidum fuisse confiteor, Cic. Sest. 16, 36: se timidum atque ignavum judicari, id. Fam. 11, 18, 1: timidus ac tremens, id. Pis. 30, 74: imbelles timidique, id. Off. 1, 24, 83: timidus imperitusque, id. Caecin. 7, 18: timidus in labore militari, id. Fam. 1, 17, 1: non timidus ad mortem, id. Fin. 2, 20, 63 et saep.: timidus animus, humilis, demissus fractusque, id. Off. 3, 32, 115: spes, Ov. H. 16, 375: amor, id. ib. 18 (19), 172: fides, id. M. 9, 792: manus, id. Tr. 2, 228: tergum, Hor. C. 3, 2, 16: navis, Ov. F. 1, 4: timido cursu Fugit, id. M. 1, 525: preces, id. Tr. 5, 8, 28: pro cauto timidus accipitur, Sen. Ep. 45, 7: in bello fortis, in foro timidus, id. ib. 120, 9.— In a good sense = cautus, cautious: mater timidi non solet flere, Nep. Thras. 2, 3.— Comp.: adversis mediocribus timidiores, Hirt. B. G. 8, 13: nihil timidius columbā, Varr. R. R. 3, 7, 3: timidiora mandata videbantur, quam, etc., Cic. Fam. 11, 18, 1. — Sup.: timidissime Phineu, Ov. M. 5, 224: turba, columbae, id. A. A. 1, 117.—(b). With inf. (poet.): Codrus pro patriā non timidus mori, Hor. C. 3, 19, 2: non timidus pro patriā perire, id. ib. 4, 9, 52: agitare aprum, Sil. 16, 575.—(g). With gen. (poet. and in postAug. prose): timidus procellae, Hor. A. P. 28; so, deorum, Ov. M. 5, 100: animalia timida lucis, that shun the light, i. e. remote from the light, dark, Sen. Vit. Beat. 20, 6: timidum doloris ac mortis, Lact. 3, 26. — Hence, adv.: tĭmĭdē, fearfully, timidly: timide (opp. fidenter), Cic. Div. 2, 31, 67: timide aliquid facere, id. Tusc. 2, 23, 55: dicere, id. Planc. 10, 24: timide vel potius verecunde, id. Fin. 5, 2, 6; id. Quint. 16, 51; id. Sull. 29, 80; Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 3; Caes. B. G. 3, 25; id. B. C. 1, 19; Hor. A. P. 171; Ov. M. 1, 746; Plin. Ep. 1, 8, 2; Sen. Hippol. 393.—Comp.: timidius dicere, Cic. Caecin. 27, 77: cum omnia trepidantius timidiusque ageret, Caes. B. C. 1, 19.—Sup.: quod timidissime dicendum est, Quint. 11, 1, 77.