Temperamentum, temperamenti, n ge. Cic.A moderation: a temperature.Aequare temperamentum, Vide AEQVO æquas.Adhibere temperamentum. Plin. Linguæ temperamentnm.Liu.Sequi temperamentum in re aliqua. Martial. To keepe a meane in doing a thing.Tenere temperamentum. Idem. Plin. iun.Artifici temperamento librate manum. Pli.
Lewis and Short: Latin dictionary
tempĕrāmentum, i, n. [id.], a mixing in due proportion, a proper measure, disposition, or constitution; a measure, mean, moderation; temperament, temperature (mostly post-Aug.; cf. on the other hand, temperatio): inventum est temperamentum, quo tenuiores cum principibus aequari se putarunt, Cic. Leg. 3, 10, 24; cf.: tanto temperamento inter plebem senatumque egit, ut, etc., Just. 2, 7, 5; 44, 4, 3: egregium principatus temperamentum, si demptis utriusque vitiis solae virtutes miscerentur, Tac. H. 2, 5: fortitudinis, id. ib. 1, 83: senatus Caesar orationem habuit meditato temperamento,
with studied moderation
,
strictness
, id. A. 3, 12: quod temperamentum omnes in illo subito pietatis calore servavimus, Plin. Pan. 3, 1: opus est inter has tam diversas inaequalitates magno temperamento, Col. 3, 12, 3 sq. eruca jungitur lactucae fere in cibis, ut nimio frigori par fervor immixtus temperamentum aequet, Plin. 19, 8, 44, 155 eadem est materia, sed distat temperamento, proportion, combination, id. 9, 36, 61, 130, 12, 25, 54, 115 caeli, temperateness, Just. 2, 1, 10: linistis absque temperamento,