Tántulum, pen. cor. Aduerb. Cic.A little: neuer so little.Siquis tantulum de recta regione deflexerit.Cicer.If one bowe neuer so little.Tantulum peccaul. Plau. I committed so small an offence.Tantulum commotus.Cic.Nec quicquam posthac non modò tantum, sed ne tantulÛ quidem præterieris.Cic.
Tántulus, pen. corr. Adiect. diminutiuum. Plau. Tantuli doni caula. So little: so small: of so little bignesse.Non tãtulom intermittit tempus, quin eum nominet. Pla. He nameth him continually.Statura tantula. Cæl. So little a stature.Epistola tantula.Cicer.So small an Epistle.Sol tantulus.Cic.Causa tantula.Cic. Malum tantulum. Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
tantŭlus, a, um, adj. dim. [tantus], so little, so small; in neutr. subst., so little, such a trifle, ever so little (class.; a favorite word with Cic.): non tantulum Usquam intermittit tempus, quin eum nominet, Plaut. Bacch. 2, 2, 31: omitto vim, quae ex fici tantulo grano ... tantos truncos ramosque procreet, Cic. Sen. 15, 52: homines tantulae staturae, Caes. B. G. 2, 30 fin.: tantularum rerum occupationes, id. ib. 4, 22: tantulo spatio interjecto, id. ib. 7, 19: tantula causa, Cic. Att. 4, 8, b, 3: epistula, id. ib. 1, 14, 1: dolorem tantulum malum esse, ut, etc., id. Tusc. 2, 27, 66: dos, App. Mag. p. 332, 10: cibus, Cels. 2, 8.—Subst.: tantŭlum, i, n., so little, such a trifle: quod si interesse quippiam tantulum modo potuerit, amicitiae nomen occiderit, Cic. Leg. 1, 12, 34; cf.: non modo tantum, sed ne tantulum quidem praeterieris, id. Att. 15, 27, 3: si ex eo negotio tantulum in rem suam convertisset, id. Rosc. Am. 39, 114: tantulum de arte concedere, id. ib. 40. 118: quorum oratione iste ne tantulum quidem commotus est, id. Verr. 2, 2, 50, 124: deinde, cur tantulo venierint,
for such a trifle
, id. Rosc. Am. 45, 130: qui tantuli eget, quantum est opus, Hor. S. 1, 1, 59.—With gen.: tantulum morae, Cic. Verr. 2, 2, 38, 93.
