sub-vĕnĭo, vēni, ventum, 4 (old fut. subvenibo, Plaut. Men. 5, 7, 20), v. n., to come up or advance to one's assistance (the figure taken from the advance of a military reserve; v. subsidium), to come to one's assistance, to aid, assist, relieve, succor; to obviate, remedy, heal, cure a disease, an evil, etc. (freq. and class.; syn.: adjuvo, succurro, sublevo). (a). With dat. (so most freq.): quibus (equitibus) celeriter subveniunt levis armaturae pedites, Hirt. B. G. 8, 19: Lucanius circumvento filio subvenit, Caes. B. G. 5, 35: Varenus illi laboranti subvenit, id. ib. 5, 44: Apollo quaeso, subveni mihi atque adjuva, Plaut. Aul. 2, 8, 24: subveni patriae, opitulare collegae, Cic. Fam. 10, 10, 2: subvenire et opitulari patriae, id. Off. 1, 43, 154: civitati, Caes. B. G. 7, 32; id. B. C. 2, 4: subvenisti homini jam perdito, Cic. Verr. 2, 4, 17, 37: pauci subveniendum Adherbali censebant, Sall. J. 15, 3: vestri auxilii est, judices, hujus innocentiae subvenire, Cic. Clu. 1, 4: saluti suae acrioribus remediis, id. ib. 24, 67: vitae alicujus, Caes. B. G. 7, 50: stabilitati dentium, Plin. 23, 3, 37, 74 et saep.: gravedini omni ratione, Cic. Att. 16, 14, 4: morbo, Plin. 22, 25, 61, 129; 32, 9, 37, 112: huic meae sollicitudini, Cic. Fam. 2, 6, 4: his tam periculosis rebus, id. Rep. 1, 19, 31.—Esp., of the prætor, to render official, judicial aid: aequissimum erit praetorem ei subvenire, Dig. 47, 10, 7, 2.—Impers. pass.: subveniri generi humano, Cic. Off. 2, 4, 13: D. Bruti operā, etc.... provinciae Galliae esse subventum, id. Phil. 5, 13, 36: huic quoque rei subventum est maxime a nobis, id. Att. 1, 17, 9: nisi celeriter sociis foret subventum, Hirt. B. Afr. 26, 4.—(b).Absol.: et defendam et subvenibo sedulo, Plaut. Men. 5, 7, 20: age, fi benignus, subveni, id. Pers. 1, 1, 39: circumvenior, judices, nisi subvenitis, Cic. Brut. 75, 260: illum orare, ut subveniret, id. Div. 1, 27, 57: et subventuros auferet unda deos, Ov. Am. 2, 16, 28; Tac. A. 4, 72. —Impers. pass.: priusquam ex castris subveniretur, Sall. J. 54, 10: ni subveniatur, Liv. 23, 14: nisi in tempore subventum foret, id. 34, 18; 29, 25.—II. In gen., to come up, come (very rare). A.Lit.: aliud in eo (sale) mirabile est, quod tantundem nocte subvenit, quantum die auferas, Plin. 31, 7, 39, 74.—B.Trop.1. Ut quaeque vox digna animadverti subvenerat, memoriae mandabamus, came to mind, occurred to us, Gell. 19, 7, 2.—2.To come to one's mind, occur to him; with inf., App. M. 3, p. 131, 37.