Sónitus, huius sónitus, pe, co. m. g. Virg.A sound: a noyse: a crash.Sterilia sonitu corpora. Lucret. That yield no sowne.Innumeri sonitus æris.Stat.Aquæ sonitus. Tibul. The noyse of water.Armorum sonitus.Virg. Plangoris sonitus. Ouid.Fracti sonitus tubarum.Virg.Perterricrepus sonitus. Lucret. Quadrupedans sonitus.Virg.The noyse of horses going.Sonans sonitus. Lucret. Terribilis sonitus.Virg. Tumultuosus. Plaut.Vagus sonitus Asopi fluentis. Propert. Creber sonitus adest ad aures.Virg.Agnoscere sonitum, Vide AGNOSCO.Capere sonitum, Vide CAPIO.Captare sonitum, Vide Capto in CAPIO.Clarescunt sonitus.Virg.The noyse waxeth more brimme.Acrem sonitum dare.Virg.To sound shrillie.Ingentem sonitum dedit ignis.Virg.Vastos sonitus dare.Virg.To yield a great noyse.Excitur sonitus pedibus. Lucret. Faciunt sonitus venti. Lucr. The winds bluster and rore.Venti ferunt sonitum ad littora.Virg.Increpuit sonitum tuba Virg.The trumpet sowned.Quatit sonitu campum vngula.Virg.Terrere Aues sonitu.Virg.
Lewis and Short: Latin dictionary
sŏnĭtus, ūs (gen. soniti, Pac. and Cae cil. ap. Non. 491, 24 sq.), m. [id.], a noise, sound, din, etc. (class.; in sing. and plur.): at tuba terribili sonitu taratantara dixit, Enn. ap. Prisc. p. 842 P. (Ann. v. 452 Vahl.); cf.: lituus sonitus effudit acutos, id. ap. Paul. ex Fest. p. 116 Müll. (Ann. v. 522 Vahl.): summo sonitu quatit ungula terram, id. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 281 Vahl.); imitated by Virg. A. 8, 596: ungularum, Plaut. Men. 5, 2, 113: tumultuosus, id. Trin. 5, 2, 52; cf. id. Bacch. 5, 2, 1: forum, id. Curc. 1, 3, 1; id. Mil. 4, 8, 67; id. Trin. 5, 1, 7: armorum, Lucr. 2, 49; Verg. G. 1, 474: vocis, id. A. 3, 669: tubae, Auct. Her. 4, 15, 21: tubarum, Verg. G. 4, 72: ventorum, Lucr. 6, 131: remorum, Caes. B. G. 7, 60: pedum, Ov. M. 5, 616: convivarum, Plaut. Most. 4, 2, 24: stertentium, Plin. 9, 10, 12, 36: Olympi, i. e.
the thunder
, Verg. A. 6, 586: (ignis) ingentem caelo sonitum dedit, id. G. 2, 306: utero sonitum quater arma dedere, id. A. 2, 243; 9, 667: sonitum (veneni e poculo ejecti) reddere, Cic. Tusc. 1, 40, 96: fragor et sonitus, id. Rep. 2, 3, 6: verborum sonitus inanis, id. de Or. 1, 12, 51—Plur.: nosti jam in hac materiā sonitus nostros, i. e.
my thundering speech
, Cic. Att. 1, 14, 4; innumeros aeris sonitus, Stat. S. 1, 1, 68: sonituum discrimina, Vitr. 1, 1; Petr. 89.— Of an abstract subject: quae (eloquentia) cursu magno sonituque ferretur, Cic. Or. 28, 97.