sollĭcĭto (sōlĭ-), āvi, ātum, 1, v. a. [sollicitus], to disturb, stir, agitate, move; to distress, harass, make uneasy, vex, solicit, tempt, seduce, attract, induce.I.Lit., to stir, put in lively motion, move violently, disturb, shake, exercise (poet. and in post-Aug. prose). A. Histri tela manu jacientes sollicitabant, Enn. ap. Macr. S. 6, 3 (Ann. v. 438 Vahl.): myropolas omnes sollicito; ubicumque unguentum est, ungor,
keep them busy
, Plaut. Cas. 2, 3, 10: nec fas esse, quod sit fundatum perpetuo aevo, sollicitare suis .. ex sedibus, Lucr. 5, 162: pinnisque repente sollicitant divum nocturno tempore lucos, id. 4, 1008; 2, 965: teneram ferro sollicitavit humum, stirred, i. e. by the plough, Tib. 1, 7, 30; so, tellurem, Verg. G. 2, 418: herbae, Quas tellus, nullo sollicitante (i. e. eam) dabat, Ov. F. 4, 396: remis freta, Verg. G. 2, 503: spicula dextrā, id. A. 12, 404: totum tremoribus orbem, Ov. M. 6, 699: stamina docto Pollice, pregn.,
excite by handling
, id. ib. 11, 169 (v. II. B. 1. infra): stomachum vomitu, alvum purgatione,
to move
, Cels. 1 praef.fin.: mox, velut aurā sollicitante, provecti longius, as if a breeze were movingus on, Quint. 12, prooem. 2: hic (spiritus naturae), quamdiu non ... pellitur, jacet innoxius ... ubi illum extrinsecus superveniens causa sollicitat, compellitque et in artum agit, etc.,
stirs up
, Sen. Q. N. 6, 18, 2: sollicitavit aquas remis, Claud. Rapt. Pros. 1, 2: lucus, qui primus anhelis sollicitatur equis, id. Idyll. 1, 3: seu remige Medo sollicitatur Athos, id. Ruf. 1, 336: Maenalias feras,
to hunt
, Ov. Am. 1, 7, 14: ne salebris sollicitentur apes, Col. 9, 8, 3.—Of a river: cum Danubius non jam radices nec media montium stringit, sed juga ipsa sollicitat, Sen. Q. N. 3, 27, 9.—In mal. part., Ov. Am. 3, 7, 74; Mart. 11, 22, 4; 11, 46, 4; Petr. 20, 2.—B.To produce by stirring, excite, cause to come forth, to arouse, draw out (rare): radices in ipsā arbore sollicitando, by starting roots from the tree (cf. the context), Plin. 17, 13, 21, 98; cf.: sollicitatur id in nobis quod diximus ante semen, Lucr. 4, 1037.—II.Trop., = sollicitum facere. A. With the notion of distress, to cause distress, anxiety, uneasiness, to distress, disturb.1. Of the body (very rare and poet.): mala copia Aegrum sollicitat stomachum,
distresses
, Hor. S. 2, 2, 43. —2. Of the mind; constr. with acc. of person, with animum, etc. (a).To fill with apprehension, cause fear, suspense of the mind, and anxiety for the future; and pass., = sollicitum esse, to be distressed, to torment one's self: nunc ibo ut visam, estne id aurum ut condidi, quod me sollicitat miserum plurimis modis, Plaut. Aul. 1, 1, 26: certo scio, non ut Flamininum sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque, Enn. ap. Cic. Sen. 1, 1: jamdudum equidem sentio, suspicio quae te sollicitet, Plaut. Bacch. 4, 7, 50: sicine me atque illam operā tuā nunc miseros sollicitarier?Ter. And. 4, 2, 6: egon' id timeo? Ph. Quid te ergo aliud sollicitat? id. Eun. 1, 2, 82; so id. Heaut. 2, 3, 10: aut quid sit id quod sollicitere ad hunc modum?id. Hec. 4, 4, 54: me autem jam et mare istuc et terra sollicitat, Cic. Q. Fr. 3, 3, 1: an dubitas quin ea me cura (pro genero et filio) vehementissime sollicitet?id. Fam. 2, 16, 5: multa sunt quae me sollicitant anguntque, id. Att. 1, 18, 1: ne cujus metu sollicitaret animos sociorum, Liv. 45, 28 med.: cum Scipionem exspectatio successoris sollicitaret, id. 30, 36 fin.: desiderantem quod satis est neque Tumultuosum sollicitat mare, Nec, etc., Hor. C. 3, 1, 26; cf. Mart. 7, 54, 2.—With de: de posteris nostris et de illā immortalitate rei publicae sollicitor, quae, etc., Cic. Rep. 3, 29, 41.— Hence, like verbs of fearing, with ne, that (lest): et Quibus nunc sollicitor rebus! ne aut ille alserit, Aut uspiam ceciderit, etc., Ter. Ad. 1, 1, 11: sollicitari se simulans, ne in ejus perniciem conspirarent, Amm. 14, 7, 9.—Also with quod, like verbs of emotion: me illa cura sollicitat angitque vehementer, quod ... nihil a te, nihil ex istis locis ... affluxit, Cic. Q. Fr. 3, 3, 1.—(b). More rarely, to grieve, afflict, make wretched: istuc facinus quod tuom sollicitat animum, id ego feci, Plaut. Aul. 4, 10, 8: sed erile scelus me sollicitat, id. Rud. 1, 3, 19: cur meam senectutem hujus sollicito amentiā? why do I make my old age miserable by, etc., Ter. And. 5, 3, 16: haec cura (ob miserum statum rei publicae) sollicitat et hunc meum socium, Cic. Brut. 97, 331.—With subject-clause: nihil me magis sollicitat quam ... non me ridere tecum, Cic. Fam. 2, 12, 1.—(g).To disturb the rest or repose of a person or community, to trouble, harass, = perturbare: quid me quaeris? quid laboras? quid hunc sollicitas?Plaut. Ep. 5, 2, 15; so, quae roget, ne se sollicitare velis, Ov. A. A. 1, 484: temeritas et libido et ignavia semper animum excruciant, et semper sollicitant, Cic. Fin. 1, 16, 50: anxitudo, prona ad luctum et maerens, semperque ipsa se sollicitans, id. Rep. Fragm. 2, 41, 68: quoniam rebellando saepius nos sollicitant, Liv. 8, 13, 13: finitimi populi, qui castra, non urbem positam in medio ad sollicitandam omnium pacem crediderant,
to disturb the peace
, id. 1, 21, 2: unde neque ille sollicitare quietae civitatis statum possit, id. 21, 10, 12; so, pacem, id. 34, 16 fin.: ira Jovis sollicitati prava religione, id. 1, 31, 8: ea cura quietos (deos) sollicitat, Verg. A. 4, 380: alium ambitio numquam quieta sollicitat, Sen. Cons. Polyb. 4 (23), 2: eum non metus sollicitabit, id. ib. 9 (28), 4: (voluptas) licet alia ex aliis admoveat, quibus totos partesque nostri sollicitet, id. Vit. Beat. 5, 4: et magnum bello sollicitare Jovem, Ov. F. 5, 40: sollicitatque feros non aequis viribus hostes, Luc. 4, 665: ut me nutricibus, me aviae educanti, me omnibus qui sollicitare illas aetates solent, praeferret, Quint. 6, prooem. 8: sollicitare manes, to disturb the dead by mentioning their names: parce, precor, manes sollicitare meos, Ov. Tr. 3, 11, 32; cf.: cur ad mentionem defunctorum testamur, memoriam eorum a nobis non sollicitari?Plin. 28, 2, 5, 23.—Hence, pregn.: sollicito manes,
I disturb the dead
, Ov. M. 6, 699: sollicitare umbras = ciere, citare, in necromancy, Manil. 1, 93.—B. Without the idea of distress or uneasiness. 1.To stir, rouse, excite, incite (poet. and in post-Aug. prose): unicus est de quo sollicitamur honor, Ov. F. 6, 10, 76: sollicitatque deas, id. M. 4, 473: vanis maritum sollicitat precibus, id. ib. 9, 683: quoque Musarum studium a nocte silenti Sollicitare solet, Claud. VI. Cons. Hon. praef. 12: cupidinem lentum sollicitas, Hor. C. 4, 13, 6: labris quae poterant ipsum sollicitare Jovem, Mart. 66, 16: me nova sollicitat, me tangit serior aetas, Ov. Am. 2, 4, 45: deinde (luxuria) frugalitatem professos sollicitat, Sen. Ep. 56, 10.—Hence, 2.To attract, to tempt, to invite (poet. and in post-Aug. prose): si quis dotatam uxorem habet, eum hominem sollicitat sopor, Plaut. Most. 3, 2, 15 Lorenz: nullum sollicitant haec, Flacce, toreumata canem, Mart. 12, 74, 5: cum, mira specie, feminarum sollicitaret oculos, Val. Max. 4, 5, 1ext.: non deest forma quae sollicitet oculos, Sen. Ep. 88, 7: in his (praediis venalibus) me multa sollicitant, Plin. Ep. 3, 19, 1: quibuscum delinimentis potest animos omnium sollicitat, Just. 21, 1, 5: omni studio sollicitatum spe regni, id. 8, 3, 8: in Graeciam Philippus cum venisset, sollicitatus paucarum civitatum direptione (i. e. spe diripiendi), id. 9, 1: sollicitati praeda, id. 23, 1, 10; 2, 13fin.: te plaga lucida caeli ... sollicitet, Stat. Th. 1, 27: magno praemio sollicitatus,
bribed
, Front. Strat. 3, 6, 4.—So, to attract the attention, occupy the mind: ut vix umquam ita sollicitari partibus earum debeamus ut non et summae meminerimus, Quint. 11, 3, 151.—III.Transf., to incite one to do something. A.To urge to wrong-doing, to inveigle, seduce, incite, stimulate, provoke, tempt, abet (class.). 1.Absol.: servum sollicitare verbis, spe promissisque corrumpere, contra dominum armare, Cic. Deiot. 11, 30: non sollicitabit rursus agrarios?id. Phil. 7, 6, 18: sollicitant homines imperitos Saxo et Cafo, id. ib. 10, 10, 22: necare eandem voluit: quaesivit venenum; sollicitavit quos potuit, id. Cael. 13, 31: Milo ... quos ex aere alieno laborare arbitrabatur, sollicitabat, Caes. B. C. 3, 22: quos ingenti pecuniae spe sollicitaverant vestri (sc. to murder Philip), Curt. 4, 1, 12: ipsam ingentibus sollicitare datis, Ov. M. 6, 463: pretio sperare sollicitari animos egentium, Cic. Cat. 4, 8, 17; Liv. 2, 42, 6; Nep. Paus. 3, 6.—So esp. milit. t. t.,= temptare (freq. in the historians), to strive to win over, tempt, instigate, incite to defection, attack, etc.: ad sollicitandas civitates, Caes. B. G. 7, 63: Germanos Transrhenanos sollicitare dicebantur, id. ib. 5, 2; so id. B. C. 3, 21; id. B. G. 5, 55; 6, 2; 7, 53; 7, 54: servitia urbana sollicitare, Sall. C. 24 fin.: nobilissimos Hispanos in Italiam ad sollicitandos populares ... miserunt, Liv. 24, 49, 8: vicinos populos haud ambigue sollicitari, id. 8, 23, 2: ad continendas urbes, quas illinc Eumenes, hinc Romani sollicitabant, id. 37, 8, 5: num sollicitati animi sociorum ab rege Perseo essent, id. 42, 19 fin.: omnes sollicitatos legationibus Persei, sed egregie in fide permanere, id. 42, 26 fin.; so, diu, id. 31, 5, 8; 40, 57, 2; 41, 23, 7; 45, 35, 8: interim qui Persas sollicitarent mittuntur, Curt. 5, 10, 9; Suet. Oth. 5; id. Ner. 13; id. Tit. 9; Nep. Paus. 3, 6.—2. With ad and acc.: in servis ad hospitem necandum sollicitatis, Cic. Cael. 21, 51: servum ad venenum dandum, id. Clu. 16, 47: opifices et servitia ad Lentulum eripiendum, Sall. C. 50, 1: qui ultro ad transeundum hostes vocabant sollicitabantque, Liv. 25, 15, 5.—After in: cum milites ad proditionem, amicos ad perniciem meam pecunia sollicitet, Curt. 4, 11, 1.—3. With ut: civitates sollicitant ut in libertate permanere vellent, Caes. B. G. 3, 8: se sollicitatum esse ut regnare vellet, Cic. Fam. 15, 2, 6: missis ad accolas Histri, ut in Italiam irrumperent sollicitandos, Liv 39, 35: Darei litterae quibus Graeci milites sollicitabantur ut regem interficerent, Curt. 4, 10, 16.—4. With gen., gerund., and causa: comperi legatos Allobrogum tumultus Gallici excitandi causa a P. Lentulo esse sollicitatos, Cic. Cat. 3, 2, 4.— 5. With in and acc. (post-class.; the prevailing constr. in Just.): amicum in adulterium uxoris sollicitatum, Just. 1, 7, 18: Alexander in Italiam sollicitatus,
urgently invited
, id. 12, 2, 1: Iones sollicitare in partes suas statuit, id. 2, 12, 1: qui Peloponnenses in societatem armorum sollicitaret, id. 13, 5; so id. 13, 5, 10; 32, 4, 1; 29, 4, 5. —6. With acc. of abstract objects (poet.): nuptae sollicitare fidem (= nuptam sollicitare ad fidem violandam),
to make attempts against
, Ov. H. 16 (17), 4; cf. id. Am. 3, 1, 50; id. M. 6, 463; 7, 721; id. P. 3, 3, 50.—B. In gen., without implying an evil purpose, to induce, incite, stimulate, solicit, urge, invite, exhort, move (poet. and in postAug. prose): antequam est ad hoc opus (historiam scribendi) sollicitatus,
induced to undertake this work
, Quint. 10, 1, 74: quae Hecubae maritum posset ad Hectoreos sollicitare rogos, Mart. 6, 7, 4: cum, sollicitatus ex urbe Roma (a Mithridate), praecepta pro se mitteret, Plin. 25, 2, 3, 6: sollicitandi (parentes) ad hunc laborem erant,
it was necessary to give inducements to the parents to undertake this labor
, Sen. Ben. 3, 11, 1: cum juventutem ad imitationem sui sollicitaret, id. Cons. Helv. 10, 10: alios Orientis regis ut idem postularent sollicitare temptavit, Suet. Dom. 2: juvenum ... corpora nunc pretio, nunc ille hortantibus ardens sollicitat dictis, Stat. Th. 2, 485: sollicitat tunc ampla viros ad praemia cursu celeres, id. ib. 6, 550: ut per praecones susceptores sollicitarent, Just. 8, 3, 8: Alexander in Italiam a Tarentinis sollicitatus, id. 12, 2, 1: avaritia sollicitatus (= permotus), id. 32, 2, 1: sollicitatoque juvene ad colloquium,
allured him to the conference
, id. 38, 1, 9: hoc maxime sollicitatus ad amicitiam, Plin. 6, 22, 24, 85: serpentes sollicitant ad se avis, id. 8, 23, 35, 85: hyaena ad sollicitandos canes, id. 8, 30, 44, 106: velut vacua possessione sollicitatus, Just. 31, 3, 2: remansit in caelibatu, neque sollicitari ulla condicione amplius potuit (i. e. ad uxorem ducendam), Suet. Galb. 5: quod me, tamquam tirunculum, sollicitavit ad emendum (signum), Plin. Ep. 3, 6, 4: ut ex copia studiosorum circumspicias praeceptores quos sollicitare possimus (sc. ut huc veniant), id. 4, 13, 11.—With inf. (poet.): finemque expromere rerum sollicitat superos,
urgently implores to disclose the issue
, Luc. 5, 69: cum rapiant mala facta bonos ... sollicitor nullos esse putare deos, Ov. Am. 3, 8, 36; cf.: sollicitat spatium decurrere amoris, Lucr. 4, 1196.—With ne: maritum sollicitat precibus, ne spem sibi ponat in arte, Ov. M. 9, 683.
sollĭcĭtus (sōlĭcĭtus), a, um, adj. [sollus-cieo; cf. sollicito], thoroughly moved, agitated, disturbed.I. Of physical motion (poet. and rare). 1. As attrib. of motus, restless, unceasing: quae sollicito motu carerent, referring to the elements in constant motion, as air, water, etc., Lucr. 1, 343: sic igitur penitus qui in ferro'st abditus aër Sollicito motu semper jactatur, i. e. an unceasing air-current within the iron, to explain its attraction by the magnet, id. 6, 1038.—2. Of the sea agitated by storms: ut mare sollicitum stridet, Verg. G. 4, 262. —3. Pregn., with the idea of distress (v. II. B.): utile sollicitae sidus utrumque rati,
to a ship in distress
, Ov. F. 5, 720: sollicitae porro plenaeque sonoribus aures, agitated, vibrating (by disease), Lucr. 6, 1185: corpus, Sen. Herc. Fur. 1299.—4. Sollicitum habere (cf. II. A. and B. infra), = sollicitare: omnes sollicitos habui,
kept them busy
,
on the move
, Ter. Heaut. 3, 1, 52 Donat. ad loc.II. Of mental affections, full of anxiety, excitement, distracted by cares, engaged, troubled, disturbed (opp. quietus). A. Of cares of business; esp. sollicitum habere, to keep busy, engaged (Plaut. and Ter.): (clientes) qui neque leges colunt, neque, etc., sollicitos patronos habent, Plaut. Men. 4, 2, 12 Brix ad loc.; 4, 2, 21: quorum negotiis nos absentum sollicitae noctes et dies sumus semper, id. Stich. 1, 1, 6: hem, tot mea Solius solliciti sunt curā, of servants busy in attending their master, Ter. Heaut. 1, 1, 77: numquid vis? Py. Ne magis sim pulcer quam sum: ita me mea forma habet sollicitum, Plaut. Mil. 4, 2, 95; cf.: Hispaniae armis sollicitae, Sall. H. 1, 48 Dietsch. —B. Of restlessness from fear, suspense, etc., full of anxiety, agitated, alarmed, solicitous, anxious (opp. securus; freq. and class.): sollicitum habere, to fill with apprehension and fear, keep in anxiety; constr., 1.Absol.: in quibus si non erunt insidiae ... animus tamen erit sollicitus, Cic. Phil. 12, 11, 36: diutius videtur velle eos habere sollicitos a quibus se putat diuturnioribus esse molestiis conflictatum, id. Fam. 6, 13, 3: quae maxime angere atque sollicitam habere vestram aetatem videtur, id. Sen. 19, 66: sollicitum te habebat cogitatio periculi mei, id. Fam. 7, 3, 1; so id. Att. 2, 18, 1; id. Sest. 11, 25: initia rerum quae ... sollicitam Italiam habebant, Caes. B. C. 3, 22: cum satis per se ipsum Samnitium bellum et, ... sollicitos haberet patres, Liv. 8, 29, 1: solliciti et incerti rerum suarum Megaram referre signa jubent, id. 24, 23, 5: sollicitae ac suspensae civitati, id. 27, 50 med.: quid illis nos sollicitis ac pendentibus animi renuntiare jubetis, id. 7, 30, 22: sollicitae mentes, Ov. F 3, 362: pectus, id. M. 2, 125: mens, Curt. 4, 13, 2: animi, Hor. Ep. 1, 5, 18: ego percussorem meum securum ambulare patiar, me sollicito?Sen. Clem. 1, 9, 4: sollicitus est et incertus sui quem spes aliqua proritat, id. Ep. 23, 2: ut sollicitus sim cum Saturnus et Mars ex contrario stabunt,
, Stat. Achill. 2, 338: nunc sollicitam timor anxius angit, Verg. A. 9, 89.—And opposed to securus and securitas: quid est turpius quam in ipso limine securitatis esse sollicitum?Sen. Ep. 22, 5: securo nihil est te pejus, eodem Sollicito nihil est te melius, Mart. 4, 83, 1; so id. 5, 31, 8; Sen. Ep. 124, 19; Quint. 11, 3, 151; Tac. H. 4, 58.—2. With abl.: sollicitam mihi civitatem suspitione, suspensam metu ... tradidistis, Cic. Agr. 1, 8, 23: Sophocles, ancipiti sententiarum eventu diu sollicitus, Val. Max. 9, 12, 5ext. —3. With de: sollicitus eram de rebus urbanis, Cic. Fam. 2, 12, 1: de tuā valetudine, id. ib. 16, 7, 1: sollicita civitas de Etruriae defectione fuit, Liv. 27, 21 med.: sollicitum te esse scribis de judicii eventu, Sen. Ep. 24, 1: desii jam de te esse sollicitus, id. ib. 82, 1.—4. With pro: ne necesse sit unum sollicitum esse pro pluribus, Cic. Lael. 13, 45.—5. With propter: sollicitus propter iniquitatem locorum, Liv. 38, 40, 9; 44, 3, 5 infra.—6. With adverb. acc. vicem, for the fate of: sollicito consuli et propter itineris difficultatem et eorum vicem, ... nuntius occurrit, Liv. 44, 3, 5: ut meam quoque, non solum reipublicae vicem videretur sollicitus, id. 28, 43, 9: clamor undique ab sollicitis vicem imperatoris militibus sublatus, id. 28, 19, 17.—7. With gen.: non sollicitus futuri, pendet (filius tuus mortuus), Sen. Cons. Marc. 19, 6.—8. With dat. (late Lat.): ne solliciti sitis animae vestrae, neque corpori vestro, Vulg. Matt. 6, 25.—9. With ex: ex hoc misera sollicita'st, diem Quia olim in hunc, etc., Ter. And. 1, 5, 33: haec turba sollicita ex temerariā regis fiduciā, Curt. 3, 1, 17.—10. With ne, like verbs of fearing: (mater) sollicita est ne eundem conspiciat, etc., Cic. Mur. 41, 88: legati Romanorum circuire urbes, solliciti ne Aetoli partis alicujus animos ad Antiochum avertissent,
apprehensive
, Liv. 35, 31, 1: sollicitis populis ne suas operiant terras, Plin. 11, 29, 35, 104: sollicitus Solon, ne tacendo parum reipublicae consuleret, Just. 2, 7, 9; Front. Strat. 1, 1, 6.—11. With interrog.-clause: solliciti erant quo evasura esset res, Liv. 30, 21 init.: quam sim sollicitus, quidnam futurum sit, Cic. Att. 8, 6, 3.—C. In gen., troubled, disturbed, afflicted, grieved; constr. absol., with abl. alone, or with de: sollicitus mihi nescio quā re videtur, Plaut. Merc. 2, 3, 30: neque est consentaneum ullam honestam rem, ne sollicitus sis ... deponere,
lest you be troubled by cares
, Cic. Lael. 13, 47: vehementer te esse sollicitum et praecipuo quodam dolore angi, id. Fam. 4, 3, 1: vehementer populum sollicitum fuisse de P. Sullae morte, id. ib. 9, 10, 3: num eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse,
afflicted by remorse
, id. Fin. 2, 17, 55: hoc genus omne Maestum ac sollicitum est cantoris morte Tigelli, Hor. S. 1, 2, 3.—D.Excited, passionate (rare): qui, ut sint pudici, solliciti tamen et anxii sunt, Cic. Tusc. 4, 33, 70: atqui sollicitae nuntius hospitae, Suspirare Chloen .. Dicens, etc., Hor. C. 3, 7, 9; so, = avidus, with gen. or de (poet. and post-class.): hominem cuppedinis sollicitum, Lucr. 5, 46: de regno sollicitus ( = avidus regni potiundi), Just. 1, 10, 6.—E.Very careful for, concerned in, punctilious, particular about (post-Aug.; freq.); constr. absol., with de, circa, in, or obj.-inf.: ne decet quidem, ubi maxima rerum monumenta versantur, de verbis esse sollicitum, Quint. 8, 3, 13: de quorum sumus judicio solliciti,
for whose judgment we care
, id. 10, 7, 24: dixit Cicero, non se de ingenii famā, sed de fide esse sollicitum, id. 11, 1, 74: nec sum in hoc sollicitus, dum res ipsa appareat, id. 8, 4, 15: eloquentia non in verba sollicita, Sen. Ben. 7, 8, 2: si tamen contingere eloquentia non sollicito potest, id. Ep. 75, 5: cur abis, non sollicitus prodesse bonis, nocere malis?id. Hippol. 976; cf. in double sense, Mart. 4, 83, 2 and 5.—F. = sollicitatus (v. sollicito; poet.): solliciti jaceant terrāque premantur iniquā qui, etc.,
without repose
, Ov. Am. 2, 16, 15.III. Of abstr. and inanim. things. 1. In gen., solicitous, mournful, full of or connected with cares and anxiety, anxious, disturbed (class.; often approaching the signif. II.): scio quam timida sit ambitio, et quam sollicita sit cupiditas consulatūs,
how full of cares is the desire for the consulship
, Cic. Mil. 16, 42: id est proprium civitatis ut sit libera et non sollicita rei cujusque custodia, i. e.
that nobody be disturbed in the quiet possession of his property
, id. Off. 2, 22, 78: est enim metus futurae aegritudinis sollicita exspectatio, id. Tusc. 5, 18, 52: quam sit omnis amor sollicitus et anxius,
fraught with solicitude
, id. Att. 2, 24, 1: assentior, sollicitam et periculosam justitiam non esse sapientis, id. Fragm. Rep. ap. Prisc. p. 801 P. (Rep. 3, 27, 39): sollicitam lucem rapuisti Ciceroni, the mournful light, i. e. life, Vell. 2, 66: in sollicito civitatis statu, Quint. 6, 1, 16: Hermagoras, vir diligentiae nimium sollicitae,
, id. 4, 1, 57: causae sollicitae (opp. securae), very doubtful cases, i. e. in which there is anxious suspense about the issue, id. 11, 3, 151: captarum (ferarum) sollicita possessio; saepe enim laniant dominos, Sen. Vit. Beat. 14, 2: maxima quaeque bona sollicita sunt, id. ib. 17, 4; id. Ep. 14, 18: noctes, id. Ira, 2, 20, 1: tutela, id. Cons. Marc. 11, 3: sollicitos fecisti, Romule, ludos, Ov. A. A. 1, 101: quisque, sibi quid sit Utile, sollicitis supputat articulis, id. P. 2, 3, 18: sollicito carcere dignus eras,
a prison carefully guarded
, id. Am. 1, 6, 64: Cressa ... sollicito revocavit Thesea filo, Stat. S. 2, 6, 26: pudor, Mart. 11, 45, 7: amor, Ov. H. 19 (18), 196: os, id. P. 4, 9, 130: frons, Hor. C. 3, 29, 16: manus, Ov. Tr. 5, 2, 2: preces, id. P. 3, 1, 148: prex, Hor. C. 1, 35, 5: vita, id. S. 2, 6, 62: lux, Ov. Tr. 4, 10, 116: senecta, id. M. 6, 500: libelli, Mart. 9, 58, 5: saccus, id. 12, 60 b, 3: fuga, Ov. Tr. 4, 1, 50: sedes, id. ib. 4, 1, 85: via, id. ib. 1, 11, 2: terrae, id. M. 15, 786.— Hence, 2. = sollicitum habens, that causes distress, distressing, trying: quid magis sollicitum dici potest,
what more distressing fact can be mentioned?
Cic. Mil. 2, 5: in quā (tyrannorum) vitā nulla ... potest esse fiducia, omnia semper suspecta atque sollicita,
causing alarm
, id. Lael. 15, 52: sollicitumque aliquid laetis intervenit, Ov. M. 7, 454: o mihi sollicitum decus ac suprema voluptas, Stat. Th. 7, 363; so, opes, Hor. S. 2, 6, 79: aurum, Sen. Hippol. 519: pretia, id. Herc. Fur. 461: timor or metus, Ov. H. 1, 12; 8, 76; 13, 124; id. P. 3, 2, 12; id. Tr. 3, 11, 10: cura, id. P. 1, 5, 61; Sen. Thyest. 922: dolor, Ov. A. A. 3, 374: taedium, Hor. C. 1, 14, 17: fatum, Ov. P. 4, 10, 11.IV. Of animals (rare): sollicitum animal (canis) ad nocturnos strepitus, very attentive to, i. e. watchful, Liv. 5, 47, 3; so Ov. M. 11, 599: solliciti terrentur equi, id. F. 6, 741: lepus,
timid
, id. ib. 5, 372.V.Comp.: sollicitior (mostly post-Aug.; for which Cic. has magis sollicitus; v. III. 2. supra) homo, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 18, 3: nos circa lites raras sollicitiores,
too particular about
, Quint. 7, 1, 43: sollicitior rei familiaris diligentia, id. 12, 1, 6: innocentiam sollicitiore habituri loco, Sen. Ben. 3, 13, 1: (pauperes) sollicitiores divitibus, id. Cons. Helv. 12, 1: quod est sollicitius, id. Tranq. 1, 15: qui non sollicitior de capitis sui decore sit quam de salute, id. Brev. Vit. 12, 3: pro vobis sollicitior, Tac. H. 4, 58.—Sup. (post-Aug. and rare): illorum brevissima ac sollicitissima aetas est, Sen. Brev. Vit. 16, 1.—Adv.: sollĭcĭtē (post-Aug.). 1.Carefully, punctiliously, anxiously: vestis nec servata, nec sumenda sollicite, Ser. Samm. ap. Sen. Tranq. 1, 5: in conviviis lingua sollicite etiam ebriis custodienda est, Sen. Clem. 1, 26, 2: recitare, Plin. Ep. 6, 15, 4: exspectatus, Front. Strat. 3, 12, 1; id. Aquaed. 103: sollicitius et intentius, Plin. Ep. 1, 4, 2: custodiendus est honor, id. ib. 1, 19, 4: cavere, App. Mag. p. 274, 35.—Sup.: urbis curam sollicitissime agere, Suet. Claud. 18.—2.With grief, solicitude (class.: sollicito animo): sollicite possidentur,
their possession is connected with solicitude
, Sen. Ep. 76, 30: laetus, Sil. 6, 572.—Sup., Sen. Ep. 93, 12.