Seditio, onis, Ci. Seditiõ: diseord: breach or variance betwent people.Incursio seditionis. Ci. Nefaria. Liu.Adulta seditio. Tac. Recens. Ouid.Clamosa. Claud. Turbida. Ouid.Intestina.Liu. Abstinere seditionibus.Liu.Afferre seditiones, Vide AFFERO.Agitare seditionibus, Vide Agito in AGO.Colere seditiones, Vide COLO.Commota seditio, Ci.Raised or stirred.Comprimere seditionem. Tac. To represfe.Concire seditionem.Liu.To raise.Concitare seditionem & discordiam. Ci. Conferre seditionem, Vide CONFERO.Conflare seditionem, Vide CONFLO.Cressit seditio.Ouid.Deflagrante paulatim seditione. Tac. The sedition by little and little decreasing.Facere seditionem. Ci. Perniciosa seditione furere. Frontious. Pannonicas legiones seditio incessit. Tac. Discorde hapned in the armie, or among the fouldiours that mere in Sclauonia.Inducere seditionem in ciuitatem, Vide INDVCO.Inducere seditionem. Tac. Oritur seditio, Cæs. Redintegratur seditio. Tac. Sedrtio militum sedata ab Appio. Ci. Prope seditionem ventum. Ta. It came almost to a seditionIuxta seditionem ventum. Tac. Maris seditio. Sta. The troublous storming of the sea.
Lewis and Short: Latin dictionary
sēdĭtĭo, ōnis, f. [sed, i. e. sine (v. h. v.), and itio; thus, orig., a going aside, going apart; hence], I.Lit., an insurrectionary separation (political or military); dissension, civil discord, insurrection, mutiny, sedition (very freq. and class.; syn.: secessio, defectus): ea dissensio civium, quod seorsum eunt alii ad alios, seditio dicitur, Cic. Rep. 6, 1, 3 (ap. Serv. Verg. A. 1, 149, and Non. 25, 6): duobus tribunis plebis per seditionem creatis, id. ib. 2, 34, 59; cf. Liv. 2, 31 fin. sq.: si qui in seditione non alterius utrius partis fuisset, Cic. Att. 10, 1, 2; cf. Gell. 2, 12, 1: ne qua seditio oriretur, Caes. B. G. 7, 28 fin.; Sall. C. 34, 2: seditione factā, Caes. B. C. 1, 87, 3: seditionem inter Poenos et Siculos milites esse factam, Cic. Div. 1, 24, 50; cf.: seditio inter belli pacisque auctores orta, Liv. 2, 16: seditionem ac discordiam concitare, Cic. Mur. 39, 83: commovere, id. Att. 2, 1, 8: movere, Vell. 2, 68, 2: coeptare, Tac. A. 1, 38; 1, 45; 2, 81 et saep.: componere, id. H. 4, 14: magno in populo cum saepe coörta est Seditio, etc., Verg. A. 1, 149; Hor. Ep. 1, 2, 15: seditione potens, Verg. A. 11, 340.—Plur.: cum hominem seditiosum defenderet, non dubitavit seditiones ipsas ornare, Cic. de Or. 2, 28, 124; 2, 48, 199; Sall. J. 37, 1; Liv. 4, 2; 5, 3; Quint. 2, 16, 2; Hor. C. 3, 3, 29; 3, 6, 13; Tac. A. 4, 68 et saep.—Seditio, personified as one of the attendants of Fama, Ov. M. 12, 61.—II.Transf., in gen., dissension, discord, strife, quarrel (very rare; mostly poet.; in Cic. only as a transl. of the Greek sta/sis): Amphitruo uxori turbas conciet ...tum meus pater Eam seditionem in tranquillum conferet, Plaut. Am. 1, 2, 16: ut homini adulescentulo Filiam darem in seditionem atque in incertas nuptias, Ter. And. 5, 1, 11 Ruhnk.: cui studeat, deus omnis habet, crescitque favore Turbida seditio, donec Juppiter, etc., Ov. M. 9, 426; so, domestica (opp. fraterna concordia), Liv. 45, 19: pantomimorum, Suet. Ner. 26: non illaudata (with magno certatur amore), Claud. in Rufin. 2, 226.—B. Of inanimate and abstract things: seditio maris,