Sculpo, sculpis, sculpi, sculptum. scúlpere. Pli. To carue images in stone. To graue in mettall.Ebar sculpsit mira arte.Ouid.
Sculptûra, ræ, f. g. Plin. Graning or caruing.
Lewis and Short: Latin dictionary
sculpo, psi, ptum, 3, v. a. [cf. glu/fw, to hollow out, grave; also scalpo, gla/fw], to carve, cut, grave, chisel in stone, brass, wood, etc.; to form, fashion, or produce by carving, graving, etc. (very rare but class.; in the MSS. very freq. interchanged with scalpere). I.Lit.: non est e saxo sculptus aut e robore dolatus, Cic. Ac. 2, 31, 100: niveum mirā arte Sculpsit ebur, Ov. M. 10, 248: quid sculptum infabre, quid fusum durius esset, Hor. S. 2, 3, 22: denticulos in coronis, Vitr. 1, 2; Luc. 3, 224: in gemmā ancoram, Just. 15, 4, 4.—II.Trop.(a). Dicet scripta et, ut Demosthenes ait, si continget, et sculpta, i. e. things wrought out, elaborated, Quint. 12, 9, 16.—(b). In animo ejus sculptum, App. Dogm. Plat. 2, p. 23, 11.