Ruina, næ, f. g. pen. prod. Cic.Ruine: extreame decay.Cœli ruina.Virg.A great tempest: thunder.Nonleuiuina disiecta tecta. Ho. Patriæruina.Ouid.The ruine of his countrie. Fortunarum ruinæ, Cic.Iila fuit mentis prima ruina meæ.Ouid.Neronis ruina. Plin. The death of Nero. Auida ruina.Stat. Graues ruinæ. Hor. Deformis. Auienus. Impendens ruinæ. Hor. Flebilis. Seneca. Innocens ruina, Vide INNOCENS.Perlucens ruina. Iuuenal. Probrosæ ruinæ. Hor. Subitæ. Lucan. Putres. Lucr. Tristes. Virg. Properante ruina cadunt summa. Lucan. Collabi ruina.Liu.To fall.Loca conuulsa ruina.Virg.Dedit ruinam domus.Virg.The house fell downe.Sonitu ingenti ruinam dare. Virgil. To fall downe with a great noise.Facere ruinam. Hor. To fall downe.Fit paulatim ruina. Luc. It falleth down by little and little.Magna ruina impendet.Cic.Incident ruinæ capitibus nostris.Liu.The mischiefe thereof will fall on our owne heades.Cuncta labent quassara ruina. Sen. Opprimi ruina, Vide OPPRIMO.Perire ruina. Lucr. Restinguere incendium ruina.Salust.To quench the flame of mens hatred toward him with their ruine & confusion.Generis lapsi sarcire ruinas.Virg.To renewe the fame of his stocke fallen in decay.Subdere caput ruinæ. Curtius. To put his life in danger.Horrificis conat Aerna ruinis, Virg.
Lewis and Short: Latin dictionary
rŭīna, ae, f. [ruo], a rushing or tumbling down; a falling down, fall (syn.: casus, lapsus). I. In abstracto. A.Lit.1. In gen. (rare). grandinis, Lucr. 6, 156: aquarum, Cael. Aur. Tard. 2, 1 med.: nostra (sc. nucum), Mart. 13, 25, 2: jumentorum sarcinarumque, Liv. 44, 5: Capanei, a fall by lightning (v. Capaneus), Prop. 2, 34 (3, 32), 40: (apri saevi) Permixtas dabant equitum peditumque ruinas, Lucr. 5, 1329: Tyrrhenus et Aconteus Conixi incurrunt hastis, primique ruinam Dant sonitu ingenti, rush or fall upon each other, Verg. A. 11, 613: interea suspensa graves aulaea ruinas In patinam fecere,
fell down
, Hor. S. 2, 8, 54.—2. In partic., of buildings, a tumbling or falling down, downfall, ruin (class.; in good prose only in sing.): repentinā ruinā pars ejus turris concidit ... tum hostes, turris repentinā ruinā commoti, etc., Caes. B. C. 2, 11 fin. and 12 init.; cf.: ferunt conclave illud, ubi epularetur Scopas, concidisse: eā ruinā ipsum oppressum cum suis interiisse, Cic. de Or. 2, 86, 353; id. Div. 2, 8, 20; Tac. A. 2, 47: aedificiorum, Suet. Oth. 8: amphitheatri, id. Tib. 40: camerae, id. Ner. 34: spectaculorum, id. Calig. 31: pontis, id. Aug. 20: tecta Penthei Disjecta non leni ruinā, Hor. C. 2, 19, 15: jam Deiphobi dedit ampla ruinam, Vulcano superante, domus, i. e.
fell in
, Verg. A. 2, 310; so, trahere ruinam, id. ib. 2, 465; 9, 712; cf. B. a, infra: effulsisse inter ruinam ignes, Tac. A. 2, 47: ruinam urbis et incendia recordantes, Just. 5, 7, 10: morbus, captivitas, ruina, ignis, Sen. Tranq. 11, 6: multos occidere incendii ac ruinae potentia est, id. Clem. 1, 26, 5.—In plur.: tantae in te impendent ruinae, nisi suffulcis firmiter, Plaut. Ep. 1, 1, 77; so Vell. 2, 35, 4 (with incendia); Suet. Vesp. 8; Lucr. 2, 1145: si fractus illabatur orbis, Impavidum ferient ruinae, Hor. C. 3, 3, 8: dum Capitolio dementes ruinas parabat, id. ib. 1, 37, 7.—B.Trop., a downfall, fall, ruin; accident, catastrophe, disaster, overthrow, destruction, etc. (freq. and class.; used equally in sing. and plur.; cf.: exitium, pernicies). (a).Sing.: vis illa fuit et, ut saepe jam dixi, ruina quaedam atque tempestas,
a catastrophe
, Cic. Clu. 35, 96: incendium meum ruinā restinguam, with the overthrow, fall (of the State), Catilina ap. Sall. C. 31, 9, and ap. Cic. Mur. 25, 51: ut communi ruinā patriae opprimerentur, Liv. 45, 26; Vell. 2, 91, 4; 2, 85, 1; 2, 124, 1: in hac ruinā rerum stetit una integra atque immobilis virtus populi Romani, Liv. 26, 41: rerum nostrarum, id. 5, 51: urbis, id. 25, 4: ex loco superiore impetu facto, strage ac ruinā fudere Gallos,
utter defeat
, id. 5, 43; cf.: ruinae similem stragem eques dedit, id. 4, 33: Cannensis, id. 23, 25; 42, 66fin.; 4, 46; 5, 47: ruina soceri in exsilium pulsus, Tac. H. 4, 6; cf. id. G. 36: pereat sceleratus, regnique trahat patriaeque ruinam, Ov. M. 8, 497: aliae gentes belli sequuntur ruinam, Flor. 2, 12, 1: ille dies utramque Ducet ruinam, i. e.
death
, Hor. C. 2, 17, 9: Neronis principis, Plin. 17, 25, 38, 245.— (b).Plur.: praetermitto ruinas fortunarum tuarum, quas omnes impendere tibi proximis Idibus senties, Cic. Cat. 1, 6, 14: in ruinis aversae, atque afflictae rei publicae, id. Sest. 2, 5: devota morti pectora liberae Quantis fatigaret ruinis, Hor. C. 4, 14, 19; cf.: nox auget ruinas, Val. Fl. 3, 207: principiis in rerum fecere ruinas et graviter magni magno cecidere ibi casu, i. e.
false steps
,
errors
,
mistakes
, Lucr. 1, 740: (Academia) si invaserit in haec, miseras edet ruinas, Cic. Leg. 1, 13, 39: ruinas videres, id. Fin. 5, 28, 83.—II. In concreto. 1.That which tumbles or falls down, a fall (not anteAug.). A. In gen. (poet.): disjectam Aenaeae toto videt aequore classem Fluctibus oppressos Troas caelique ruinā, i. e.
a storm
,
rain
, Verg. A. 1, 129; so, caeli (with insani imbres), Sil. 1, 251: poli, i. e.
thunder
, Val. Fl. 8, 334.—B. In partic. (acc. to I. A. 2.), a building that has tumbled down, a ruin, ruins (mostly in plur., and not in Cic. prose): nunc humilis veteres tantummodo Troja ruinas ostendit, Ov. M. 15, 424: Sagunti ruinae nostris capitibus incident, Liv. 21, 10, 10: (urbs) deserta ac strata prope omnis ruinis, id. 33, 38, 10: fumantes Thebarum ruinae, id. 9, 18, 7: ruinis templorum templa aedificare, id. 42, 3: in tugurio ruinarum Carthaginiensium, Vell. 2, 19 fin. —In sing.: alius par labor ... flumina ad lavandam hanc ruinam jugis montium ducere, Plin. 33, 4, 21, 74: EX RVINA TEMPLI MARTIS, Inscr. Orell. 2448 (A.D. 256).—2.Transf., of persons who cause ruin, a destroyer: rei publicae, Cic. Sest. 51, 109: ruinae publicanorum, id. Prov. Cons. 6, 13.