Ruga, rugæ, f. g. Cic.A wrinckle: a plaite.Aniles rugæ.Ouid. Deformes. Claud. Cauæ.Ouid. Seniles rugæ. Ouid.Contractæ. Auson. Densissima ruga cogitur in frontem.Iuuen.Senectus frontem exarat rugis. Hor. Olde age maketh the face wrinckled.Excutere rugas.Ouid.To put away wrinckles.Inducit rugas senectus. Tibull. Laxantur corpora rugis.Ouid.Trahere rugam. Iuue. To make wrinckles.Capitis niues & rugæ te turpant. Hor. The hoare head, and thy wrinckled or riueled face doth dissrgure thee.Iam venient rugæ quæ tibi corpus arent.Ouid. Rugæ vestium. Plin. Plaites of garments. Ruga in arboribus, Pli.A wrinckle.
rūgo, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [1. ruga]. I.Neutr., to crease, wrinkle; transf., of the dress (cf. 1. ruga, B.), to become wrinkled or rumpled: vide palliolum ut rugat, Plaut. Cas. 2, 3, 30: pallium, id. Fragm. ap. Gell. 18, 12, 3.—II.Act., to wrinkle any thing: frontem, Hier. Ep. 50, 2.—Transf., to corrugate: testae (concharum) rugatae, Plin. 9, 33, 52, 102.