Ritus, huius ritus, m. g. Ci. A rite: an approued custome.Pecudum ritum ad voluptatem omnia referuot. Ci. They measure al by seusual pleasure after the maner of beasts.Tempestatis ritu mobilia. Hor. Barbarici ritsu. Luca. Rude and barbarous fashions.Profani ritus. Tac. Ascissere ritus. Vide ASCISCO. Ediscere ritus nouos.Ouid.To learne new customes.Exigere ritus humanos ad cœlestia.Ouid.To measure humaine customes by such as appertaine to God.Ritu naturæ.By course or order of nature.Exuere ritus. Tac. Nouos ritus indidit. Tac. He instituted new fashions or customes.Magico ritu lustrari.Ouid.As Magicians are woont to do.Viuere latronum ritu. C. To liue after the fathion of theeues land robbers.
Lewis and Short: Latin dictionary
rītus, ūs (gen. rituis, Varr. ap. Non. 494, 30; abl. rite nefasto, Stat. Th. 11, 285; v. rite), m. [etym. unknown], orig. belonging to relig. lang. I.Lit., the form and manner of religious observances; a religious usage or ceremony, a rite (cf. caerimonia): Graeco ritu sacra non Romano facere, Varr. L. L. 7, 88 Müll.: sacra diis aliis Albano ritu, Graeco Herculi facit, Liv. 1, 7: quo haec privatim et publice modo rituque flant, discunto ignari a publicis sacerdotibus, Cic. Leg. 2, 8, 20; cf.: morem ritusque sacrorum Adiciam, Verg. A. 12, 836: de more rituque priscae religionis, Suet. Tit. 5: ex patriis ritibus optuma colunto, Cic. Leg. 2, 9, 21; 2, 16, 40: tempestates, quae populi Romani ritibus consecratae sunt, id. N. D. 3, 20, 51: regina dei (sc. Bacchi) Ritibus instruitur, Ov. M. 6, 591: sacrificos docuit ritus, id. ib. 15, 483: profanos ritus exuere, Tac. A. 2, 85 fin.: lustrari magico ritu, Ov. M. 10, 398.— II.Transf., in gen., a custom, usage, manner, mode, way: ritus, mos vel consuetudo, Fest. p. 273 Müll.; cf. id. p. 289 ib. a. Usually in abl. sing. and with a foll. gen., after the usage, wont, manner, or fashion of any thing. (a). With gen.: more ferarum Quadrupedumque ritu, Lucr. 4, 1265: qui pecudum ritu ad voluptatem omnia referunt, Cic. Lael. 9, 32: pecudum, ferarumque, Liv. 3, 47; 5, 44; Quint. 8, 3, 81; Ov. M. 6, 717; 15, 222: latronum vivere, Cic. Phil. 2, 25, 62: juvenum, Hor. A. P. 62: Lucili, id. S. 2, 1, 29: Herculis (petiisse laurum), id. C. 3, 14, 1; cf. Dianae (cincta, etc.), Ov. M. 1, 695; 9, 89; 10, 536: fluminis, Hor. C. 3, 29, 34: tempestatis, id. S. 2, 3, 268: non hominis sed accipitris, Just. 27, 2, 8: volucri ritu flammarum, Lucr. 1, 1102.— (b). With adj.: haec mulier cantherino ritu astans somniat, Plaut. Men. 2, 3, 46: ritu barbarico esse, id. Cas. 3, 6, 19: res quaeque suo ritu procedit, Lucr. 5, 923: novo Sublime moliar atrium, Hor. C. 3, 1, 46: aleatorio, Gell. 18, 13, 6; cf.: rancida quo perolent projecta cadavera ritu,
in the way that
,
such as
, Lucr. 6, 1157.—b. In other cases (mostly poet. and post-Aug.), habit, custom, usage: cognosse Sabinae Gentis ritus, Ov. M. 15, 5: referre Cyclopum, id. ib. 15, 93: humanos, id. ib. 9, 500: in alienos ritus mores legesque verti, Liv. 24, 3, 12: ritus dissimiles habuere duo examina apium, Plin. 11, 10, 10, 23: moresque tractamus innumeros, id. 7, 1, 1, 6: externas caerimonias, Aegyptios Judiacosque ritus compescuit, Suet. Tib. 36; Sil. 15, 40: de ritu nuptiarum, Dig. 23, tit. 2.