Rimor, rimâris rimári. Cice. To search diligently: to search in euerie corner, or hole: to cleaue as timber doth being windeshaken.Diligentissimè rimari. Quin. Iuga rimari canibus, Claud.To hunte the mountaines with houndes.Partes apertas rimari. Virgilius. To seeke or espie diligently where his enemie is open or vnarmed that he may strike him.Vultus alicuius rimari lumine acerbo. Sta. To looke sowerly vpon one. Rimari terram rastris.Virg.To cleaue the earth with harrowes or rakes.
rīmor, ātus, 1, v. dep. a. [rima]. I. Orig. belonging to agricultural lang., to lay open, tear up, turn up the ground: rastris terram rimantur, Verg. G. 3, 534.— Of animals, to root up, turn up, grub through: volucres rimantur prata Caystri, Verg. G. 1, 384: stagna et paludes (volucres), Col. 8, 15, 1: paludem (sues), id. 7, 9, 7.—II.Transf., to tear up, turn over insearch of any thing; to pry into, search, examine, explore (not freq. till after the Aug. per.). A.Lit.: vultur Viscera rimatur epulis,
rummages for food
, Verg. A. 6, 599: haruspex Pectora pullorum rimatur et exta catelli, Juv. 6, 551: humum pilis et lanceis, Tac. H. 2, 29: partes rimatur apertas, Qua vulnus letale ferat, Verg. A. 11, 748: oculis caeli plagas, Varr. ap. Non. 382, 12; Stat. Th. 11, 526; cf.: elatis naribus auras, Ov. Hal. 77; cf.: rimatus fustem cunctis vastiorem, App. M. 3, p. 141, 14.— Absol.: quod cuique repertum Rimanti, Verg. A. 7, 508. — B.Trop., to examine thoroughly, investigate (syn.: scrutor, investigo, indago): hanc quidem rationem naturae difficile est fortasse traducere ad id genus divinationis; sed tamen id quoque rimatur quantum potest, Posidonius (the figure taken from the haruspices or augurs), Cic. Div. 1, 57, 130: mihi cuncta rimanti, Quint. 3, 4, 6; cf. id. 5, 13, 23; 12, 8, 14: secreta, Tac. A. 6, 3: metus ejus, id. ib. 14, 57: offensas, id. H. 4, 11 al.— 2.To find out, comprehend: ego autem rimari non queo, unde hoc sit, etc., Cic. Fin. 1, 3, 10.?*! a.Act. collat. form, rīmo, āre, Att. ap. Non. 382, 10; Poët. ap. Fest. s. v. ruspari, p. 265 Müll.; cf. Prisc. p. 799 P.— b. rī-mātus, a, um, pass., Sid. Ep. 7, 2.