rĕ-vinco, vīci, victum, 3, v. a., to conquer, subdue.I.Lit. (only poet., and in Tac.): victrices catervae Consiliis juvenis revictae, Hor. C. 4, 4, 24; cf.: revicta conjuratio,
repressed
,
checked
, Tac. A. 15, 73: primordia rerum aliquā ratione, Lucr. 1, 593: vires (ignis), id. 5, 410.— II.Trop., to convict; to refute, disprove (class.; syn.: convinco, refuto), Lucr. 4, 488: numquam hic neque suo neque amicorum judicio revincetur, Cic. Arch. 6, 11: aliquem, Tac. A. 6, 5: aliquem in mendacio, Dig. 26, 10, 3: aliquem in culpā et in maleficio, Gell. 6, 2, 13: crimina rebus revicta,