To seeke againe or often: to require: to inquire or demaunde: to find lacke of a thing: to desire a thing that is not, or that is past, as erpedient and necessarie. Aliquem vocibus, vel scrmone requirere. Plin. iun. To crie and call for one in seeking of him. Oculis requirere aliquid. Curt. To looke about for a thing. Animo & oculis aliquem requirere. Ouid. Requirere ab aliquo. Plin. iun. To aske one a thing. Siquis requirit te cur Romæ non sim. Ci. If any man require, demaunde, or aske, why, &c. Cur tanti fuerit socium fraudare, causam requiro. Cic. I demaunde a cause, &c. Ex quibus requiram, quonam modo latuerint. Cic. Ex teipsa requiro. Cic. Illud quoque requisiui, qua ratione ex tot creditoribus nemo, &c. Cic. I asked this also, &c. Studiosè requitere. Ouid. Causas requirit inscius. Vir. Domum alicuius requirere. Cic. To aske or enquire for ones house. Requirere. Cic. Earnestly to require. Requirere & flagitare. Cic. Requirere auxilium, Cic. Diuitias requirere. Tibull. In hoc bello A siatico virtutes animi multæ & magni requiruntur. Cic. Many & great vertues are requistre & necessarie. Nullam requirit voluptatem. Cic. It requireth no pleasure as needeful: it sindeth not lacke of any pleasure as requisite. In quo maiorum nostrorum sæpe requiro prudentiã. Ci. Wherein I ostentimes sinde that out auncestors lacked q discretion and wisedome. Vereor ne literarum me officium requiras. Cicer. I feare you will finde faulte with mee, that I haue not written to you oftner times. Requirere Cic. To require or destre to haue againe that wee had once. Requisitum est. Cic. One asked or demaunded. Requisita naturæ dixit Salust. per periphrasin. The needes of nature.

I. In gen.: Ph. Quid quaeritas? Ha. Vestigium hic requiro, Qua, etc., Plaut. Cist. 4. 2, 58: ego illam requiram jam, ubi ubi est, id. Ep. 3, 4, 56; so, aliquem, id. As. 2, 2, 1; id. Capt. 3, 1, 13; id. Bacch. 3, 5, 2; id. Pers. 4, 6, 14; Ter. Ad. 3, 4, 65; id. Phorm. 2, 1, 79; 5, 6, 41; Caes. B. C. 2, 35; Cic. Rep. 1, 28, 44; Sall. C. 40, 1: legatos Allobrogum, Greg. M. in Job, 31, 54; Amm. 23, 6 al.; cf.: juvenem oculisque animoque, Ov. M. 4, 129: oculis terram, Curt. 4, 7, 11: cerva requisita, Gell. 15, 22, 6: libros, Cic. Fin. 3, 3, 10; cf.: scripta SCtis abolita, Suet. Calig. 16: extractum anulum, id. Tib. 73: membra omnia, Quint. 11, 2, 13: artus, ossa, Ov. M. 2, 336: portus Velinos, Verg. A. 6, 366: cibos, Col. 8, 8, 1: vinum generosum et lene, Hor. Ep. 1, 15, 18: animi neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident, Cic. N. D. 2, 38, 96: causam tam facilis eventus, Front. Strat. 3, 1, 2; cf. causam, Ov. M. 10, 388: vera, Lucr. 1, 640: tua facta, Ov. H. 6, 31: mea facta, id. M 13, 211: quaedam requisita se occultant, et eadem forte succurrunt, Quint. 11, 2, 7; cf. id. 8, prooem. 30 Zumpt N. cr.; id. 5, 10, 121: quod si quis parum credat, apud ipsum (Lucilium) in nono requirat, id. 1, 7, 19.—With dependent clause: requireres, rogitares, quis esset, aut unde esset, etc., Plaut. Merc. 3, 4, 48: (bestiae) ut requirant atque appetant, ad quas se applicent ejusdem generis animantes, Cic. Lael. 21, 81: illud quoque requisivi, quā ratione, etc., id. Quint. 29, 88; cf. id. N. D. 1, 22, 60: requirunt, num aliquid, etc., Quint. 12, 9, 17: forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras, Verg. A. 2, 506: cum requisisset ubinam esset, Nep. Att. 10, 4: secum, cur sit bis rapta, requirit, Ov. M. 15, 233.— Impers. pass.: requiretur fortasse nunc, quemadmodem, etc., Cic. Imp. Pomp. 9, 22. —Absol.: videmusne, ut pueri ... pulsi requirant et aliquid scire se gaudeant? Cic. Fin. 5, 18, 48: subito res vetustas reddere se et offerre, nec tantum requirentibus, sed etiam sponte interim, Quint. 11, 2, 5: pande requirenti nomen terraeque tuumque, Ov. M. 4, 679. —

b. Requirere ex or ab aliquo (aliquid), to ask, demand, inquire any thing of a person; to question a person about any thing: ex quibus requiram, quonam modo latuerint aut ubi, etc., Cic. Cael. 28, 67: si quis requirit cur Romae non sim, id. Att. 12, 40, 3; cf.: saepe ex me requiris, cur, etc., Tac. Or. 1: quoniam nihil ex te hi requirunt, Cic. Rep. 2, 38, 64; Quint. 1, 6, 31: facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris, Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.: ut id a me neve in hoc reo neve in aliis requiras, id. ib. 1, 9, 19: illud mihi numquam in mentem venit a te requirere, id. Ac. 1, 1, 5: aliquid de antiquitate ab aliquo, Nep. Att. 20, 2. —

II. In partic., with the accessory idea of need, to ask for something needed; to need, want, lack, miss, be in want of, require (syn. desidero): omnes hoc loco cives Romani vestram severitatem desiderant, vestram fidem implorant, vestrum auxilium requirunt, Cic. Verr. 2, 5, 67, 172: qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior, id. Tusc. 5, 8, 23: habuit, non habet: desiderat, requirit, indiget, id. ib. 1, 36, 87: isto bono utare, dum assit; cum absit, ne requiras: nisi forte adulescentes pueritiam, paulum aetate progressi adulescentiam debent requirere, id. Sen. 10, 33; id. Fin. 1, 18, 61: magnam res diligentiam requirebat, Caes. B. G. 6, 34: non ex liberis populis reges requiri, Cic. Rep. 1, 32, 48: mala causa est quae requirit misericordiam, Publ. Syr. v. 312 Rib.: divitias, Tib. 1, 1, 41.—

b. Pass., to be required, i. e. to be requisite, necessary: in hoc bello Asiatico virtutes animi magnae et multae requiruntur, Cic. Imp. Pomp. 22, 64: haec in altercatione, Quint. 6, 3, 46: aliquae orationes ad cognoscendam litium rationem requiruntur, id. 10, 1, 23; Col. 1, 7, 1.—

B. Transf., like desiderare, to perceive to be wanting, to look in vain for, to miss: qui (oculi) quocumque inciderunt, veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirunt, Cic. Mil. 1, 1: libertatem meam, id. Planc. 38, 93: et pacis ornamenta et subsidia belli, id. Imp. Pomp. 2, 6: unum i(storiko/n, id. Att. 6, 1, 8: Caesaris in se indulgentiam, Caes. B. G. 7, 63: quae nonnumquam requirimus, Cic. Mur. 29, 61: aliquid, Quint. 2, 10, 15: multos, Quos quondam vidi, Ov. M. 7, 515: vereor, ne desideres officium meum ... sed tamen vereor, ne litterarum a me officium requiras, Cic. Fam. 6, 6, 1: in quo equidem majorum nostrorum saepe requiro prudentiam, id. Par. 1, 1, 7.— Hence, rĕquīsītum, i, n., P. a., as subst. (acc. to II.), a want, need, requirement (rare): ad requisita naturae, i. e. to the calls, Sall. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 59 (Hist. 1, 54 Dietsch); Spart. Car. 6.