Requiesco, requiescis, requiéui, requiêrum, pen. pro. requiéscere. Virg.To rest: to lie at rest: to liue at rest: to be at quiet: to fieepe.Lecto requiescere. Tibul. To lye at reste, or to sleepe in hys bedde.Humo requiescere.Ouid.To sleepe on the grounde.Somno molli requiescere. Catul. Noctes longas requiescere. Tibul. To sleepe whole long nightes. Requiescere.To rest.
Lewis and Short: Latin dictionary
rĕ-quĭesco, ēvi, ētum, 3 (sync. requierant, Cat. 84, 7: requierunt, Verg. E. 8, 4: requiesset, Cat. 64, 176: requiesse, Liv. 26, 22), v. n. and a.I.Neutr., to rest one's self, to rest, repose (very freq. and class.). A.Lit., Plaut. Ep. 2, 2, 21: legiones invicem requiescere atque in castra reverti jussit, Caes. B. C. 3, 98 fin.: ut in ejus sellā requiesceret, Cic. Div. 1, 46, 104: in nostris sedibus, Cat. 64, 176: lecto, Prop. 1, 8, 33; Tib. 1, 1, 43: hac humo, Ov. M. 10, 556 sq.: terrā Sabaeā, id. ib. 10, 480: somno molli, Cat. 66, 5: sub umbrā, Verg. E. 7, 10 et saep.: nullam partem noctis, Cic. Rosc. Am. 34, 97: hanc noctem mecum, Verg. E. 1, 80: longas noctes tecum, Tib. 6, 53: geminas Arctos Alcmenae,
rested two nights for the sake of Alcmena
, Prop. 2, 22 (3, 15), 25: requiescens a rei publicae pulcherrimis muneribus ... requiescendi studium, Cic. Off. 3, 1, 2: a turbā rerum, Ov. P. 4, 5, 27: quamvis ille suā lassus requiescat avenā, Prop. 3, 32, 75. — In part. perf.: paululum requietis militibus, having rested themselves, Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. E. 8, 4; v. under P. a.—b. Of things (mostly poet.): luce sacrā requiescat humus, requiescat arator, Tib. 2, 1, 5: aures omnibus, Cat. 84, 7: aures a strepitu hostili, Liv. 26, 22: postes, Prop. 1, 16, 15: navis in vacua harenā, id. 2, 25 (3, 20), 7: vitis in ulmo,
rests
,
supports itself
, Ov. M. 14, 665; cf.: cum tot sideribus caelum requievit in illo (Atlante), id. ib. 4, 661: infelix dum requiescit amor, Tib. 1, 2, 4: requiescit labor ille, etc., Quint. 11, 2, 43: stilus lectione, id. 1, 12, 4: pectora requierunt, Stat. Th. 12, 514.— 2. In partic., of the dead, to rest, repose in the grave: ubi (sc. in sepulcro) remissa humana vita corpus requiescat malis. Vides quanto haec (sc. verba Ennii) in errore versentur; portum esse corporis et requiescere in sepulcro putat mortuum, Cic. Tusc. 1, 44, 107; Mart. 1, 94, 1: ossa quieta, precor, tutā requiescite in urnā, Ov. Am. 3, 9, 67; cf. Vulg. Apoc. 14, 13.— Freq. in epitaphs: hic requiescit, Petr. 71, 12; Mart. 6, 18, 1 al.: REQVIESCIT IN PACE D(omini), Inscr. Orell. 962.— B.Trop., to repose, find rest, take consolation: ubi animus ex multis miseriis atque periculis requievit, Sall. C. 4, 1: lacrimis fatigatur auditor et requiescit, Quint. 6, 1, 28: in alicujus Caesaris sermone, quasi in aliquo peropportuno deversorio, Cic. de Or. 2, 57, 234: in spe alicujus requiescere, id. Cael. 32, 79: requiescendum in hac lectione, Quint. 10, 1, 27: nisi eorum exitio non requieturam, Cic. Fragm. ap. Prisc. p. 886.— II.Act., to let rest; to stop, stay, arrest (only poet., and mostly with a homogeneous object): sol quoque perpetuos meminit requiescere cursus, Calvus ap. Serv. Verg. E. 8, 4: mutata suos requierunt flumina cursus, Verg. E. 8, 4; id. Cir. 232. — Hence, rĕquĭētus, a, um, P. a. (not ante - Aug.). 1.Rested, refreshed: militem requietum, integrum (opp. itinere fatigatum et onere fessum), Liv. 44, 38 fin.: paululum requietis militibus, Sall. H. 1, 41 Dietsch: requietis et ordinatis suis, Front. Strat. 1, 6, 3; 2, 5, 25: ager, i. e.
that has lain fallow
, Ov. A. A. 2, 351.— Comp.: terra requietior et junior, Col. 2, 1, 5.— 2. In econom. lang., that has lain or been kept for a long time, i. e. that is not fresh, stale: lac, Col. 7, 8, 1: ova, id. 8, 5, 4.