Réliquor, pe. cor. ris, ári, Deponens. Vlpi. To bee behinde in arrearage, or in the paiment of a certaine summe.
Lewis and Short: Latin dictionary
rĕlĭquor, ātus, 1, v. dep. n. and a. (act. collat. form reliquavit, Dig. 34, 3, 9) [reliquus], to be in arrears, to leave a balance, to owe a balance, remain indebted (jurid. Lat.). I.Neutr.: eos debitores rerum publicarum accipere debemus, qui ex administratione reipublicae reliquantur, Dig. 50, 4, 6: si filius in muneribus publicis reliquatus est, ib. 10, 2, 20, 6; 33, 8, 23 pr.— II.Act.: reliquatus est amplam summam, Dig. 33, 7, 20: debitum ex conductione, ib. 26, 7, 46.