Reclamo, reclámas, pen. prod. reclamáre. Ci. To denie with a lowde voice or crie: to gainesay: to repugne.Eius orationi vehementer ab ommbus reclamatum est. Ci. Ager canenri domino reclamat. Sta. The field answeresh the malster with an Vccho, when he singeth.Plangonbus arua reclamat. Sta. The fields ring again with the wailing and crying.Aequora scopulisillisa, reclamant. Vir. Reclamo tibi pro reo. Pl. iun. I gainsay thee in those things that thou bast pronaunced against the person acculsed. Reclamari, Passiuum. Quint.
Lewis and Short: Latin dictionary
rē-clāmo, āvi, ātum, 1, v. n. and a., to cry out against, exclaim against, contradict loudly.I. In gen. (class.): in his, si paulum modo offensum est, theatra tota reclamant, Cic. de Or. 3, 50, 196: reclamat Sicilia tota, propter, etc., id. Verr. 2, 4, 14, 41: illi reclamarunt, id. Fam. 11, 21, 2: tribuni reclamantibus consulibus refecti,
, Suet. Aug. 37 fin.; so Just. 24, 2, 10; Phaedr. 4, 16, 25: (servus) si ex possessione servitutis in libertatem reclamaverit,
obstinately demands his freedom
, Dig. 41, 2, 3, 10 (more usually: proclamare ad libertatem; v. proclamo). — Impers.: cum erat reclamatum, Cic. Sest. 59, 126: ab universo senatu reclamatum est, id. Dom. 4, 10: vehementer ab omnibus reclamatur, Suet. Aug. 76.—Poet., with abstract subject: quod quoniam ratio reclamat vera, etc., Lucr. 1, 623.— II. Esp. A.Poet., to reverberate, re-echo, resound: scopulis illisa rĕclamant Aequora, Verg. G. 3, 261: arva plangoribus, Stat. Th. 3, 120: ager canenti domino, id. S. 4, 5, 20.—B. In Val. Fl., to call one aloud or repeatedly: rursus Hylan et rursus Hylan per longa reclamat Avia, Val. Fl. 3, 596: dominam nomine, id. 8, 172.