quam-vīs, adv. and conj.I.Adv., as you will, as much as you will or like, ever so much, ever so; hence, to designate a very high degree, as much as possible, very much, exceedingly (class.): quamvis multos nominatim proferre,
as many as you will
,
very many
, Cic. Rosc. Am. 16, 47: esse quamvis facetum atque salsum, id. de Or. 2, 56, 228: quamvis callide, quamvis audacter, quamvis impudenter, id. Verr. 2, 2, 54, 134: quamvis subito, id. Lael. 5, 17: et praeter eos quamvis enumeres multos licet, ever somany, id. Leg. 3, 10, 24: per populum quamvis justum et moderatum, id. Rep. 1, 27, 43; 2, 30, 101: quamvis pauci, Caes. B. G. 4, 2: quamvis pernix, Plaut. Ps. 4, 7, 79: ridiculus, id. Men. 2, 2, 43: humanus et jocosus homo, Varr. R. R. 2, 5.—With sup.: quamvis vitiosissimus orator, Cic. de Or. 3, 26, 103; Col. 7, 8, 4; 2, 2, 25; 4, 24, 19; Tac. H. 2, 30; 3, 28; Quint. 6, prooem. 4; Plin. Ep. 9, 17, 1.— II.Conj., as much as ever you will, i. e. how much soever, however much, although, albeit; regularly joined with subj. (not so in Livy); only rarely, and mostly post-Aug., with indic. (v. infra). (a). With subj.: homines, quamvis in turbidis rebus sint, tamen, etc., Cic. Phil. 2, 16, 39: non igitur potestas est cum velis opitulandi rei publicae, quamvis ea prematur periculis, nisi, etc., id. Rep. 1, 6, 10: quamvis sit magna (exspectatio), tamen eam vinces, id. ib. 1, 23, 37; cf.: quamvis prudens ad cogitandum sis sicut es, tamen nisi, etc., id. Att. 12, 37, 2; and with this cf.: huc accedit, quod quamvis ille felix sit sicut est, tamen, etc., id. Rosc. Am. 8, 22: ipsas quamvis angusti terminus aevi Excipiat ... At genus immortale manet, Verg. G. 4, 206.— In a negative clause: senectus enim quamvis non sit gravis, Cic. Lael. 3, 11; 26, 97; Varr. R. R. 1, 2, 23: quamvis non fueris suasor, Cic. Att. 16, 7, 2.— (b). With indic.: erat inter eos dignitate regiā, quamvis carebat nomine, Nep. Milt. 2, 2: quamvis infesto animo et minaci perveneras, Liv. 2, 40, 7; Cels. 1 praef.: quamvis est enim omnis hyperbole ultra finem, non tamen esse debet ultra modum, Quint. 8, 6, 73: carne tamen quamvis distat nil, Hor. S. 2, 2, 29: quamvis tacet Hermogenes, id. ib. 1, 3, 129; cf. Dillenb. ad Hor. C. 1, 28, 13; Verg. A. 5, 542; Ov. M. 2, 782. In Cic. only in joining to his discourse a Lucilian verse beginning with quamvis, Cic. de Or. 3, 23, 86.— (g). Without a verb, Carm. Marci ap. Fest. s. v. negumate, p. 165 Müll.: res bello gesserat, quamvis rei publicae calamitosas, attamen magnas, Cic. Phil. 2, 45, 116: quamvis iniqua passi, id. Fam. 7, 3, 6; id. Verr. 2, 3, 97, 224; Col. 9, 14, 14.
quī-vīs, quaevis, quodvis (abl. quīvis, Ter. Ad. 2, 3, 1), and subst. quidvis, pron. indef. (separated: quod genus vis propagabis, Cato, R. R. 52), who or what you please, any whatever, any one, any thing: Juppiter non minus, quam vostrum quivis, formidat malum, Plaut. Am. prol. 27: quaevis alia mora, id. Mil. 4, 7, 10: omnia sunt ejusmodi, quivis ut perspicere possit, etc., Cic. Quint. 27, 84: ad quemvis numerum ephippiatorum equitum quamvis pauci adire audent, Caes. B. G. 4, 2: quaevis amplificationes,
all sorts of
, Cic. Inv. 1, 53, 100: unus amet quāvis aspergere cunctos, i. e. quāvis ratione, Hor. S. 1, 4, 87: ab quīvis (abl.) homine beneficium accipere gaudeas, Ter. Ad. 2, 3, 1: cujusvis opes voluisse contra illius potentiam crescere, Sall. C. 17, 7: quovis modo inceptum perficere, id. J. 11, 9; 35, 4: quovis sermone molestus, Hor. S. 1, 3, 65: eripiet quivis oculos citius, id. ib. 2, 5, 35.—Joined with unus, any one you please, any one whatever: una harum quaevis causa, Ter. And. 5, 4, 1: si tu solus, aut quivis unus, Cic. Caecin. 22, 62: non quivis unus ex populo, sed existimator doctus, id. Brut. 93, 320. — quidvīs, as subst., any thing whatever, no matter what: dicere hic quidvis licet, Plaut. Truc. 4, 4, 31: quidvis satis est, Ter. Heaut. 4, 1, 28; Plaut. Poen. 1, 3, 28: si quidvis satis est, Hor. S. 2, 3, 127.— With gen.: quidvis anni, i. e.