Quálitas, pe. cor. qualitâtis, f. g. Cic.A qualitie.Qualitatum aliæ principes, alij ex ijs ortæ. Ci. Cœli qualitas. Quint. Qualitatem littoris nostri contemplemur. Col.
Lewis and Short: Latin dictionary
quālĭtas, ātis, f. [qualis, III.], a quality, property, nature, state, condition (class.; a word formed by Cicero as the translation of Gr. poio/ths; freq. only in postclass. prose), Cic. Ac. 1, 6, 24; cf.: qualitates igitur appellavi, quas poio/thtas Graeci vocant: quod ipsum apud Graecos non est vulgi verbum, sed philosophorum, id. ib. 1, 7, 25 sq.; cf. id. N. D. 2, 37, 94: litoris nostri, Col. 8, 17, 8; so, caeli, Quint. 5, 9, 15: facti, id. 7, 4, 16 et saep.— In plur.: qualitatium differentia, Plin. 36, 22, 44, 159: ager aliis qualitatibus aestimandus est, Col. 2, 2, 17: in verbis genera et qualitates et personas et numeros, i. e.
moods
, Quint. 1, 4, 27: pro qualitate mensurae, Vulg. 1 Par. 28, 17: sicut in organo qualitatis sonus immutatur, the sound of the mode, or rhythm, id. Sap. 19, 17.
