quādrĭ-partĭo, no perf., ītum, 4, v. a., and quādrĭ-pertĭor, īri, 4, v. dep. [quattuor-partio], to divide into four parts (in the verb. finit. post-class.): quadripartitur exercitus, Dict. Cret. 1, 19.— Dep.: quadripartiretur, Not. Tir. p. 109.— Hence, quā-drĭpartītus (quādrĭpert-), a, um, P. a., divided into four parts, consisting of four parts, fourfold, quadripartite (class.): distributio accusationis, Cic. Verr. 2, 1, 12, 33: commutationes temporum,
fourfold
,
four
, id. Tusc. 1, 28, 68: divisio, id. N. D. 3, 3, 6: oratio, Varr. L. L. 9, 31 Müll.: distinctio, Plin. 15, 22, 24, 88: ratio, Quint. 1, 5, 38; 3, 6, 87: exercitus, Tac. A. 13, 39: praesidia, id. H. 5, 20. — Adv.: quādrĭ-partītō, in four divisions or parts, quadripartitely: bracchia locare, Col. 4, 26, 3.