Putâmen, pen. prod. putáminis, n. g. A shale: a paring.Candentibus iuglandium putaminibus barbam sibi & capillum adurere.Cic.With burning walnut shales.Putamina erosa carne egerit. Plin. Putamina ouorum. Plin. Egge shels.Testudinum putamina secare in laminas. Plin.
Lewis and Short: Latin dictionary
pŭtāmen, ĭnis, n. [id.], that which falls off in pruning or trimming, clippings, waste; shells, peels, etc.: putamina non solum arborum sunt, verum omnium rerum purgamenta. Nam quicquid ex quācumque re proicitur, putamen appellatur. Plautus in Captivis (3, 4, 122): nucleum amisi, reliquit pigneri putamina,
shells
,
peels
,
husk
, Non. 157, 28 sq.; so, of the shells of nuts, Cic. Tusc. 5, 20, 58; Varr. R. R. 1, 7: mali Punici, Plin. 22, 25, 70, 143: fabae, ervi,