Pudeo, des, dui, tum, pe. co. dêre. Ferè semper in tertijs tantum personis legitur. Plaut.To be ashamed.Cum accusatiuo. Ter. Non te hæc pudent? Art thou not ashamed of these things.Aliquando cum infinitiuo, & subauditur accusatiuus M vel TE. Ter. -pudet Dicere hac præsente verbum turpe.Non me hoc iam dicere pudebit, Ci.I wil not nowe bee ashamed to speake it. Cum accusatiuo. Teren. Syre puder me. I am ashamed.Quem non pudet, hunc pœna dignum puto. Ci. Nos pudet, quia cum catenis sumus.Plaut.Hunc pudet, quòd tibi promisit.Plaut. Cum genitiuo. Cic Quos libidinis infamiæq; suæ neque pudeat, neque tædeat. Pudct me patris.Cic.Crasse pudet me tui. Ci. Crassns I am ashamed of thee.Pudet incœpti.Stat.I am ashamed of that I haue begonne.Pudet tanti mali. Ho. Me non solùm piget stultitiæ meæ sed etiam pudet.Cicer. Púditum esset.Cic. Nónne esset puditum si hanc causam. &c. Were it not a great shame if, &c. Non pudendo, sed non faciendo id quod non decet, impudentiæ nomen effugere debemus. Ci. Not with being ashamed, &c.Induci ad pudendum. Ci.
Lewis and Short: Latin dictionary
pŭdĕo, ŭi, or pŭdĭtum est, ēre (dep. form pudeatur, Petr. 47, 4), 2, v. a. and n. [root pu-, pav-, to strike; Sanscr. paviram, weapon; cf. pavire (puvire), tripudium, etc.], to make or be ashamed, to feel shame; to be influenced or restrained by shame or by respect for a person or thing.—In the verb. finit. extremely rare: ita nunc pudeo, Plaut. Cas. 5, 2, 3: siquidem te quicquam, quod facis, pudet, id. Mil. 3, 1, 30; Ter. Ad. 1, 2, 4: idne pudet te, quia, etc., Plaut. Ep. 1, 2, 4: pudet, quod prius non puditum umquam est, id. Cas. 5, 2, 4.—In plur.: non te haec pudent?Ter. Ad. 4, 7, 36: semper metuet, quem Saeva pudebunt, Luc. 8, 495.—Chiefly used as a verb. impers., pudet, ŭit, or pudĭtum est, one is or feels ashamed, it causes a feeling of shame, etc; constr. aliquem alicujus rei, or with a subj.-clause: quos, cum nihil refert, pudet: ubi pudendum est, ibi eos deserit pudor, cum usus est, ut pudeat, Plaut. Ep. 2, 1, 1 sq.: fratris me Pudet, Ter. Ad. 3, 3, 38; id. Heaut. 2, 3, 19: sunt homines, quos infamiae suae neque pudeat neque taedeat, Cic. Verr. 1, 12, 35: pudet me non tui quidem, sed Chrysippi, etc., id. Div. 2, 15, 35: cujus eos non pudere demiror, id. Phil. 10, 10, 22: ceteros pudeat, si qui, etc....me autem quid pudeat?id. Arch. 6, 12; Ov. M. 7, 617: cicatricum et sceleris pudet, Hor. C. 1, 35, 33: nam pudet tanti mali, id. Epod. 11, 7; Plaut. Bacch. 3, 1, 12: tum puderet vivos, tamquam puditurum esset exstinctos, Plin. 36, 15, 24, 108: deūm me hercle atque hominum pudet,
before gods and men
, Plaut. Trin. 4, 2, 67; Liv. 3, 19, 7.—With subj.-clause: pudet Dicere hac praesente verbum turpe: at te id nullo modo Facere puduit, Ter. Heaut. 5, 4, 20: puderet me dicere non intellegere, si, etc., Cic. N. D. 1, 39, 109: servire aeternos non puduisse deos?Tib. 2, 3, 30: nec lusisse pudet sed non incidere ludum, Hor. Ep. 1, 14, 36: scripta pudet recitare, id. ib. 1, 19, 42: nonne esset puditum, legatum dici Maeandrium?Cic. Fl. 22, 52.—With supine: pudet dictu, Tac. Agr. 32.—In the gerund: non enim pudendo, sed non faciendo id, quod non decet, impudentiae nomen effugere debemus, Cic. de Or. 1, 26, 120: inducitur ad pudendum, id. Brut. 50, 188.—Hence, A. pŭdens, entis, P. a., shamefaced, bashful, modest (class.): muta pudens est, Lucr. 4, 1164: pudens et probus filius, Cic. Verr. 2, 3, 69, 161: cur nescire, pudens prave, quam discere malo?Hor. A. P. 88: nihil pudens, nihil pudicum in eo apparet, Cic. Phil. 3, 11, 28; id. Verr. 2, 1, 1, 2: animus, Ter. Heaut. 1, 1, 68: pudens et liberalis risus, Auct. Her. 3, 13, 23.—Comp., Cic. Pis. 17.—Sup.: homo, Cic. Caecin. 35, 102: vir, id. Fl. 20: femina, id. Verr. 2, 1, 37, 94.— Adv.: pŭdenter, modestly, bashfully, Afran. ap. Charis. p. 190 P.; Cic. Quint. 11, 39; id. Vatin. 2, 6: sumere, Hor. Ep. 1, 17, 44; id. A. P. 51.—Comp.: pudentius accedere, Cic. de Or. 2, 89, 364; Gell. 12, 11, 5. —Sup.: pudentissime aliquid petere, Cic. Att. 16, 15, 5.—B. pŭdendus, a, um, P. a., of which one ought to be ashamed, shameful, scandalous, disgraceful, abominable (mostly poet. and in post-Aug. prose): ut jam pudendum sit honestiora decreta esse legionum quam senatus, Cic. Phil. 5, 2, 4: vita, Ov. P. 2, 2, 108: vulnera, Verg. A. 11, 55: causa, Ov. H. 5, 98: parentes, Suet. Vit. 2: negotiationes vel privato pudendas exercere, id. Vesp. 16: pudenda miserandaque oratio, id. Tib. 65: pudenda dictu spectantur, Quint. 1, 2, 8; cf.: pudendumque dictu, si, etc., id. 6, 4, 7: luxus, Tac. A. 3, 53: hoc quoque animal (sc. blatta) inter pudenda est, Plin. 29, 6, 39, 140: proh cuncta pudendi!
wholly shameful!
Sil. 11, 90: membra,
the parts of shame
,
the privy parts
, Ser. Samm. 36, 681.—2.Subst.: pŭdenda, ōrum, n. (sc. membra). a.The private parts (post-class.), Aus. Per. Odyss. 6; id. Idyll. 6, 85; Aug. Civ. Dei, 14, 17; Sen. ad Marc. 22, 1; Vulg. Nah. 3, 5.—b.The breech, fundament, Min. Fel. Oct. 28 med.