Propugnatio, onis, verbale. f. g. Ci. A defending or fighting for a thing.Nostra propugnatio, ac defensio dignitatis tuæ. Ci. Suscepi mihi perpetuam propugnationem pro omnibus ornamentis tuis.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
prōpugnātĭo, ōnis, f. [id.]. I.A fighting for, defence of a place (post-class.), Val. Max. 5, 1, 4ect.—II.A defence, vindication (class.): with the gen. or pro: propugnatio ac defensio dignitatis tuae, Cic. Fam. 1, 7, 2: propugnatio pro ornamentis tuis, id. ib. 5, 8, 1: ne mea propugnatio ei potissimum defuisse videatur, id. Sest. 2, 3.