prōlŭvĭes, ēi, f. [proluo], an overflow, inundation (class.): Romae et maxime Appia ad Martis mira proluvies, Cic. Q. Fr. 3, 7, 1 (Bait.); Lucr. 5, 950: alvi, i. e.
prōlŭvĭum, i, n. [prolus], an overflow; trop., an excess, abundance: castitatis, Ambros. Virg. 1, 4, 18; cf.: proluvium, profusio, Non. p. 373; Ter. Ad. 5, 9, 28 (Umpfenb. and Fleck. prolubium); id. ap. Serv. ad Verg. A. 3, 217.