Próditor, pen. cor. toris, m. g. Verbale. Ci. A traytour: one that bewrayeth.Culpæ proditor.Ouid.An accuser or bewrayer.Conseruator patriæ, & proditor, contraria.Cic.Proditor aut desertor salutis meæ.Cic.A betrayer and forsaker of my life and good estate when I was in danger.Risus proditor puellæ latentis adngulo. Hor. Occultus proditor. Claud. Induere proditorem. Ta: To become a traytour, and forsaker of one in his neede.
Lewis and Short: Latin dictionary
prōdĭtor, ōris, m. [prodo], a betrayer, traitor (class.): cum senatus duces nullos ac pro ducibus proditores haberet, Cic. Sest. 15, 35: proditor patriae, id. Fin. 3, 19, 64; id. Fam. 12, 3, 2: disciplinae, Liv. 2, 59.—Poet., transf.: risus proditor latentis puellae,