Prodigium, gij. n. g. Virg.A thing seldome seene, which slgnifieth that some great good or ill shall followe: a thing monstrous or against nature.Prodigio simile. Plinius. A monstrous thing: a wonderfull matter.Factum diuinitus prodigium. Quint. Lætum prodigium. Plin. Miserabile.Stat.Prodigijs acti cœlestibus.Virg.
Prodigo, prodigis, pen. co. prodégi, pen. pro. prodígere, Compositum ex pro, & ago, agis. Plaut.To lash out mony wastfully, or in things not necessarie: to consume oy spende riotously.Egebit qui suum prodegerit.Plaut.He shal lacke that wastfully spendeth his owne. Prodigere. Var. To driue farre off.Cum matribus in pabulum prodigendum. Var. They muste be driuen forth with their dammes to pasture or feeding.
Pródigus, pen. cor. Adiect. Ci. Prodigall: wastefull: riotous: an outragious spender: a spend all: An vnthrifte that will lauish and spend where it needeth not. Liberall.Homo largitor & prodigus.Cic.Aeris prodigus. Horat. A greate spender of money.Animæ prodigus. Hor. He that passeth not, or maketh no acconnt of his life.Auri prodigus. Claud. Lucri prodigus. Claud. Nocendi prodigus.Stat.Very readie to hurt.Sanguinis atque animæ prodigus.Ouid.Asinius hoc pisce prodigus, Claudio principe vnum mercatus octo millibus oummûm. Plin. In buying of this fishe Asinius was esteemed wastefull, who, when Claudius reigned, gaue for one of them fortie pounds.Quòd in honoribus decernendis essem nimius, & tanquam prodigus.Cic.Fides prodiga arcani. Hor. That vttereth secretes, or cannoe keepe close secretes committed to him: vntrustie.Prodigæ hostiæ.Sacrifices that be consumed.Locus prodigus multæ herbæ. Horat. A place that bringeth forth grasse abundauntly.Mens prodiga. Plin. Odor prodigus, Plin.An exceeding costly sauour.Pectora prodiga vitæ.Stat.Tellus prodiga diuitias & alimenta suggerit.Ouidius.The liberall earth, &c.
Lewis and Short: Latin dictionary
prōdĭgĭum, ii (gen. plur. prodigiūm, Pac. ap. Cic. Or. 46, 155), n. [for prodicium, from prodico]. I.Lit., a prophetic sign, token, omen, portent, prodigy, in a good and (more freq.) in a bad sense (syn.: portentum, ostentum, monstrum): mittere, Att. ap. Cic. N. D. 3, 26, 68: multa prodigia vim ejus numenque declarant, Cic. Verr. 2, 4, 49, 107: (lunam deficientem) nullum esse prodigium, id. Rep. 1, 15; Verg. A. 5, 639: laetum, Plin. 11, 37, 77, 197: P. Clodius fatale portentum prodigiumque rei publicae, Cic. Pis. 4, 9: (Catilina) monstrum atque prodigium, id. Cat. 2, 1, 1: non mihi jam furtum, sed monstrum ac prodigium videbatur, i. e.
a monstrous and unnatural crime
, id. Verr. 2, 3, 73, 171; cf. Juv. 6, 84: piare prodigia, Tac. H. 5, 13: accipere aliquid in prodigium, id. A. 12, 43: prodigii loco habere, id. ib. 13, 58: Harpyia Prodigium canit, Verg. A. 3, 366: nuntiare, Sall. C. 30, 2: divinitus factum, Quint. 1, 10, 47: prodigiorum perita, Liv. 1, 34: prodigio par est cum nobilitate senectus, Juv. 4, 97: propter multa prodigia libros Sibyllinos adiisse, Macr. S. 1, 6, 13.—Of miracles: signa et prodigia, Vulg. Psa. 134, 9 et saep. —II.Transf., a monster, prodigy: non ego sum prodigium, Ov. M. 13, 917: prodigium triplex, id. H. 9, 91: heu prodigia ventris!Plin. 19, 4, 19, 55.
prōdĭgo, ēgi, actum, 3, v. a. [pro-ago], to drive forth, to drive to a place. I.Lit. (ante-class.): sues in lutosos limites, Varr. R. R. 2, 4: in pabulum, id. ib. 2, 7med.: pulli prodigendi in solem, id. ib. 3, 9med. —II.Transf., to get rid of.A. In a good sense, to use up, consume (post-class.): esculentum potulentumve, Dig. 1, 18, 18.— B. In a bad sense, to squander, to lavish, waste, dissipate (not in Cic. or Cæs.; cf.: effundo, profundo, consumo): festo die si quid prodegeris, Plaut. Aul. 2, 8, 10: suom, id. Merc. 5, 4, 60: aliena bona, Sall. Or. Lepidi contra Sull.: opes, Suet. ner. 30: sua, Tac. H. 1, 20: illi prodigere vitam pro victoriā contendentes, Amm. 16, 12, 50: singulos artus suos fortunae prodigendos dare quaestu atque compendio gloriarum, Gell. 2, 27, 5.
prōdĭgus, a, um, adj. [prodigo], wasteful, lavish, prodigal.I.Lit. (class.; syn.: largus, munificus): omnino duo sunt genera largorum, quorum alteri prodigi, alteri liberales. Prodigi, qui epulis et viscerationibus et gladiatorum muneribus, ludorum venationumque apparatu, pecunias profundunt in eas res, quarum memoriam aut levem aut nullam omnino sint relicturi, Cic. Off. 2, 16, 55: femina, Juv. 6, 362.—With gen.: peculii sui prodigus, Plaut. Most. 4, 1, 19: aeris, Hor. A. P. 164; Claud. IV. Cons. Hon. 500.— As subst.: prōdĭgus, i, m., a wasteful person, a spendthrift, prodigal: largitor et prodigus, Cic. Cat. 4, 5, 10: lege XII. tabularum prodigo interdicitur bonorum suorum administratio, Dig. 27, 10, 1 prooem.; Ulp. Reg. 12, 3; Gai. Inst. 1, 53 fin.: prodigus ad bonos mores reversus, Paul. Sent. 3, 4, a, 12.—B.Transf.1.Causing great expense, costly, expensive (post-Aug.): margaritae, prodiga res, Plin. 37, 2, 6, 15.—2.Rich, abounding in any thing (poet.); with gen.: locus prodigus herbae, Hor. Ep. 1, 7, 42.—Absol.: tellus,