Proscindo, proscindis, próscidi, pe. cor. proscissÛ, proscindere. Var. To cut out or vnder: to defame: to rebuke shamefully.Aequor rostro cariua proscindit. Catull. Campum ferro proscindere.Ouid.To till a sield or ground.Littus aratro proscindere.Ouid.To labour in vaine.Quercum ferro proscindere. Lucan. To cut downe.Terram aratris proscindere. Lucre. To till the ground.Iuuencis validis terram proscindere.Virg. Proscindere aliquem, per translationem. Plin. To rate: to defame with sharpe wordes. Hunc fœdissimo conuitio coram prosciderunt. Suet.
Lewis and Short: Latin dictionary
prō-scindo, scĭdi, scissum, 3, v. a., to tear open in front, to rend, split, cleave, cut up, cut in pieces (poet. and in post-Aug. prose). I.Lit.A. In gen.: ferro proscindere quercum, Luc. 3, 434: piscem, App. Mag. p. 300, 18 and 20: spumanti Rhodanus proscindens gurgite campos, Sil. 3, 449: vulnere pectus, Stat. Th. 10, 439: fulgure terram, Just. 44, 3, 6.—B. In partic., in agriculture, of the first ploughing, to break up the land: rursum terram cum primum arant, proscindere appellant; cum iterum, offringere dicunt, quod primā aratione glebae grandes solent excitari. Varr. R. R. 1, 29, 2; 1, 27, 2: terram transversis adversisque sulcis, Col. 3, 13, 4: priusquam ares, proscindito, Cato ap. Plin. 18, 19, 49, 176: bubulcum autem per proscissum ingredi oportet, the trench, furrow, Col. 2, 2, 25; 3, 13, 4; 11, 2, 32.—Poet., in gen., for arare, to plough: rorulentas terras, Att. ap. Non. p. 395, 22 (Trag. Rel. v. 496 Rib.): validis terram proscinde juvencis, Verg. G. 2, 237: terram pressis aratris, Lucr. 5, 209: ferro campum, Ov. M. 7, 119.—2.Transf., to cut through, to cleave, furrow (poet.): rostro ventosum aequor. Cat. 64, 12: remo stagna, Sil. 8, 603.—II.Trop., to cut up with words, to censure, satirize, revile, defame: aliquem, Ov. P. 4, 16, 47: equestrem ordinem, Suet. Calig. 30: aliquem foedissimo convicio, id. Aug. 13: carminibus proscissus, Plin. 36, 6, 7, 48: aliquem famoso carmine, Suet. Vit. Luc.; Val. Max. 5, 3, 3; 8, 5, 2.