prae-păro, āvi, ātum, 1, v. a., to get or make ready beforehand, to prepare, equip, make preparations for, etc. (class.; cf.: paro, apparo). I.Lit.: ea quae videntur instare, Cic. Rosc. Am. 8, 22: praeparaverat ante naves, Liv. 30, 20, 5: commeatum, id. 7, 12: frumentum in decem annos, id. 42, 12: locum domestici belli causā, Caes. B. G. 5, 9: se et suos milites ad proelia, Sall. Fragm. ap. Veg. Mil. 1, 9: praeparato ad talem casum perfugio, Liv. 24, 2, 11: praeparatis jam omnibus ad fugam, id. 33, 47, 10; 26, 19, 5; 35, 17, 1; 40, 15, 13; Quint. 2, 4, 28: praeparat se pugnae,
, Spart. Hadr. 22.—II.Trop.: animos ad sapientiam concipiendam, Cic. Fragm. ap. Non. 12, 23; id. Tusc. 2, 5, 13: gratiam adversus publicum odium, Tac. H. 1, 72: excusationem, Petr. 139: aditum nefariae spei, Curt. 5, 9, 5; 4, 9, 13.—Hence, praepărātus, a, um, P. a., prepared, provided with any thing (class.): praeparatos quodam cultu atque victu proficisci ad dormiendum, Cic. Div. 2, 58, 119: praeparato animo se tradere quieti, id. ib. 1, 53, 121: bene praeparatum Pectus, Hor. C. 2, 10, 14: praeparatis auribus, Cic. Or 28, 99.— Hence, adv.: praepărātō or ex prae-părātō, with preparation: quam nihil praeparato, nihil festinato fecisse videtur Milo!Quint. 4, 2, 1: ex ante praeparato, Liv. 10, 41: non enim ex praeparato locutus est, sed subito deprehensus, Sen. Ep. 11, 1.