Polliceor, pollicêris, pe. pro. pollícitus sum, pen. cor. pollicéri. Plau. To promise: to assure: to affirme certainly.Polliceri & promittere.Cic.Benignè polliceri aliquid.Cic.To promise liberaly.Liberaliter polliceri, Vide LIBER, liberi.Prolixè aliquid polliceri.Cic.Vltro polliceri.Cic.Of his owne motion to pronilse.Offerre se, & vltrò polliceri.Cic.Alicui operã suã polliceri. Ci. To promise his help to one.Piæsidium suum alicui polliceri.Cic.Profiteri alicui & polliceri studium suum singulare, Ci.To promise and assure one of his singular good fauour.Se memorem alicuius facti polliceri. Cæsar. To affirme certainely that he wil remember.Te buccinatorem fore existimationis meæ polliceris.Cic.Est pollicitus quantum vellent pecuniæ, si me Aedilitate ciecissent. Cice. He promised them as much money as they would haue, if, &c.Tantum vobis, quantum facere possum polliceor.Cic.Pro certo hoc vobis polliceor atque confirmo.Cic.Per alium alicui polliceri.Cic.To make another promise a thing to one in our name.Quod aos de eo pollicemur, ille summa fide perficier. Cice. Bene polliceri.Salust.To make a large or faire promise. De Annio tantum tibi polliceor, &c. Ci. As touching Annius this much I assure you, &c.Quod ad tuÛ decessum attinet, illud tibi non possum polliceri, me curaturum vt tibi succedatur. Cælius ad Ciceronem. As concerning your departing I am not able to assure you, or promise you for certaintie, that, &c.Habeo polliceri. Ci. I can promise or affirme for suerty.
Lewis and Short: Latin dictionary
pollĭcĕor, ĭtus (act. form polliceres, Varr. Sat. Menip. 8, 5), 2, v. dep. a. and n. [from an old prep. por or port (= Gr. porti/, proti/, or pro/s; cf. pro) and liceor]. I.To hold forth, offer, promise any thing (freq. and class.; syn.: promitto, spondeo): neque minus prolixe de tuā voluntate promisi, quam eram solitus de meā polliceri, Cic. Fam. 7, 5, 1; id. Planc. 42, 101; cf.: alicui studium, id. Fam. 5, 8, 4; cf.: mirandum in modum profitentur, offerunt se, pollicentur, id. Q. Fr. 1, 2, 5: id omne tibi polliceor ac defero, id. Imp. Pomp. 24, 67: pro certo polliceor hoc vobis atque confirmo me esse perfecturum, ut, etc., id. Agr. 2, 37, 100: non modo ut ponatur, verum etiam ut inviolata maneat pollicetur, Just. 9, 2, 12.—With subj. alone, Hirt. B. G. 8, 52, 4: alicui divitias, Enn. ap. Cic. Div. 1, 58, 132 (Trag. v. 359 Vahl.): hospitium et cenam, Plaut. Bacch. 2, 2, 8: plus pollicere quam ego a te postulo, id. Truc. 2, 4, 23.—With inf. pres.: modo Qui sum pollicitus ducere, Ter. And. 3, 5, 7; jusjurandum pollicitus est dare, Plaut. Most. 5, 1, 36: pollicentur obsides dare, Caes. B. C. 4, 21, 5; 6, 9, 7: benigne, Cic. Fam. 4, 13, 3: liberalissime, id. Att. 5, 13, 2.—Prov.: montes auri, to promise mountains of gold, i. e. boundless wealth, Ter. Phorm. 1, 2, 18; for which also: maria montesque, Sall. C. 23, 3.—II. Esp. 1. Of an orator, in opening his speech, to promise, announce: quaeso ut, quid pollicitus sim, diligenter memoriae mandetis, Cic. Quint. 10, 36: docui, quod primum pollicitus sum, causam omnino, cur postularet, non fuisse, etc., id. ib. 19, 60.—2. Of purchasers, to bid, offer: at illic pollicitus est prior, Plaut. Merc. 2, 3, 102.—3. Of auspices, to forebode, promise: id assuetae sanguine et praedā aves pollicebantur, Flor. 1, 1, 7.!*? Act. collat. form pollĭcĕo, ēre, to promise (ante-class.): ne dares, ne polliceres, Varr. ap. Non. 471, 13.—2. polliceor, in a pass. signif.: ut aliis ob metum statuae polliceantur, Metell. Numid. ap. Prisc. p. 972 P.; Dig. 14, 1, 1: pollicita fides, Ov. F. 3, 366; Lact. Pasch. 60: pollicitus torus, Ov. H. 21, 140.—Hence, subst.: pollĭcĭ-tum, i, n., something promised, a promise, Ov. A. A. 1, 632: memores polliciti nostri, Col. 11, 3, 1.—In plur.: hanc tu pollicitis corrumpe, Ov. A. A. 1, 355: pollicitis captus, id. Am. 3, 7, 70; 2, 16, 48.