To trouble muche: to vexe: to disturbe. Præcipitem aliquÊ ex ciuitate perturbare. Author ad Her. To thrust on headlong out of the citie. Percellere & perturbare. Ci. To abash and trouble greatly. De Reipub salute magis, qum de sua perturbari. Ci. Perturbare animos & concitare. Ci. Clamore aliquorum perturbari. Cic. Corpus totum perturbatur. Lucr. Perturbari errore & inscitia. Cic. Domum perturbare Sen. Mentes & animos hominum perturbare. Cæ. To stirre mÊ to businesse and vnquietnesse. Magno animi motu perturbari. Ci. To be in great trouble and veration of minde. Otium perturbare. Ci. To disturbe quietnesse: to make that men can not liue in quietnesse. Perturbare pactiones bellicas periurio. Ci. Prouinciam ali quam perturbare. Ci. Rempublicam perturbare. Cic. Perturbator omnis vitæ status. Ci.

I. Lit.: omnia, Ter. And. 3, 4, 22: provinciam, Cic. Sull. 20, 56: aetatum ordinem, id. Brut. 62, 223: condiciones pactionesque bellicas perjurio, id. Off. 3, 29, 108: dies intermissus aut nox interposita saepe perturbat omnia, id. Mur. 17, 35: reliquos (milites) incertis ordinibus perturbaverunt, Caes. B. G. 4, 32: aciem, Sall. J. 59, 3: domum, Sen. Thyest. 83.—Pass., Plin. Pan. 76, 8.—

B. Transf., to mix or mingle together: omnia subtiliter cretā permisceas cum salibus torrefactis ac tritis et diu oleo injecto perturbes, Pall. 12, 18.—

II. Trop., to disturb, discompose, embarrass, confound: mea consilia, Plaut. Most. 3, 1, 127: mentes animosque perturbat timor, Caes. B. G. 1, 39: clamore perturbari, Cic. Rab. Perd. 6, 18: animum, joined with concitare, id. Or. 37, 128: de rei publicae salute perturbari, id. Mil. 1, 1: haec te vox non perculit? non perturbavit? id. Verr. 2, 3, 57, 132: magno animi motu perturbatus, id. Att. 8, 11, 1.—Hence, perturbātus, a, um, P. a.

A. Troubled, disturbed, unquiet: mihi civitatem perturbatam vestris legibus et contionibus et deductionibus tradidistis, Cic. Agr. 1, 8, 23: perturbatissimum tempestatis genus, Sen. Q. N. 7, 10, 3: flamma quassatae rei publicae perturbatorumque temporum, Cic. Sest. 34, 73.—

B. Disturbed, embarrassed, discomposed: homo perturbatior metu, Cic. Att. 10, 14, 1: sane sum perturbatus cum ipsius familiaritate, id. ib. 1, 1, 4.—Subst.: per-turbāta, ōrum, n., confused visions, perverted truths: nunc onusti cibo et vino perturbata et confusa cernimus, Cic. Div. 1, 29, 60.—Adv.: perturbātē, confusedly, disorderly: ne quid perturbate, ne quid contorte dicatur, Cic. Inv. 1, 20, 29; id. Or. 35, 122: muta animalia perturbate moveri, Sen. Ep. 124, 19.