Persuásio, ônis, f. g. Verbale. Cic.A persuasion: a sure beliefe in a thing.Arrogans de se persuasio innascitur. Quint. Attonita persuasio. Vide ATTONITVS. Falia persuasio. Quint. Inanis persuasio. Quint. Popularis. Quint. Recepta publicè persuasio. Quint. Induere sibi persuasionem. Quint. To perswade himselfe: to conceiue a beliefe or persuasion.Tumescere inani persuasione. Quint.
Lewis and Short: Latin dictionary
persuāsĭo, ōnis, f. [id.]. I.Lit., a convincing, persuading, persuasion: dicere apposite ad persuasionem, Cic. Inv. 1, 5, 6: difficilis, Just. 34, 4, 3.—II.Transf., conviction, persuasion, belief, opinion (postAug.): falsam sibi scientiae persuasionem induerunt, Quint. 1, 1, 8: arrogans de se persuasio, id. 2, 4, 16: persuasionis plenus cuncta fato agi, Suet. Tib. 69: persuasio est,
it is a prevalent opinion
, Plin. 30, 13, 39, 115: persuasio durat in magnā parte vulgi, id. 25, 2, 5, 10.