Percontor, percontâris, percontári. Cicer.To aske or inquire diligently: to demaunde.Tua quod nihil refert, percontari desinas. Tere. Inquire no more of that which nothing toucheth you.Percontando atque interrogando elicere solebat eorum opiniones, quibuscum disserebat.Cic.Nunquã mihi percõtanti, aut quærenti aliquid defuisti. Ci. Otiosè percontari.Plaut.Vltrò aliquem percontarí. Quint. Doctos percontari. Hor. Singulos percontari. Cælius Ciceroni. Ab aliquo percontari.Cic.Ille me de nostra Rep. percontatus est. Cic.He asked me questious coucerning the state of our common weale.Percontari aliquid aliquem.Plaut.To aske one a thing.Aliquid ex aliquo percontari.Plaut. Idem. Disciplinam aliquam ex alío percontari.Cic.Ex aliquo percontari, quanti aliquid vendat.Cic.Aliquid insidijs hostilibus percontari. Pla. By crafty means to inguire a thing of one. Percontari.Terent. Percontatum ibo ad portum, quoad se recipiat. I will goe tarrie for him at the hauen vntill he come.
Lewis and Short: Latin dictionary
perconto (percuncto), āre, 1, v. a. and n. (ante- and post-class.) [v. percontor], to question strictly or particularly, to inquire earnestly: docte percontat, Aeneas quo pacto, etc., Naev. ap. Non. 474, 7: si percontassem, etc., Nov. ib. 474, 5: quod sedulo percontaveram, App. M. 11, p. 266, 8.—2. percontor, ātus, in pass. signif.: de ovium dentibus opiliones percontantur, are questioned (preceded by quae a grammatico quaerenda sunt), Gell. 16, 6, 11: percontato pretio, App. M. 1, p. 113, 14.—Hence, poet., as subst.: percontatum, i, n., = a)ci/wma, a fundamental truth, an established principle, Cael. Aur. Acut. 1, 5, 46.
percontor (percunct-), ātus, 1 (inf. percontarier, Plaut. Am. 2, 2, 78; id. As. 2, 2, 76; id. Cas. 3, 3, 8; id. Most. 4, 2, 47 al.), v. dep. a. and n. [per and root cunc-; Sanscr. canc- (canka, hesitation); cf. o)/knos for ko/knos], to ask particularly, to question strictly, to inquire, interrogate, investigate (class.; syn.: interrogo, sciscitor).—Constr.: aliquem de aliquā re, aliquem and interrog.clause, aliquem alone; also, aliquid ab (rarely ex) aliquo and absol.; also aliquem aliquid: cocum percontabatur, possent, etc., Plaut. Capt. 4, 4, 9: percontari hanc paucis hic volt, id. Pers. 4, 4, 49: percontarier, utrum, etc., id. Bacch. 4, 1, 4: me infit percontarier, ecquem noverim Demaenetum, id. As. 2, 2, 76: dum percontor portitores, ecquae navis venerit, id. Stich. 2, 2, 42: percontare te perpetuisne malis voluptatibus perfruens ... degere aetatem, Cic. Fin. 2, 35, 118: singulos percontari, cum quā sit aliqui deprensus, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 7, 2: Porum percontatur an verum esset, Curt. 9, 2, 5: spadonem ... num quid velit dicere, id. 5, 11, 4: Caesarem an, etc., Tac. A. 12, 5; 4, 17; id. H. 4, 82; Just. 11, 7, 6: nutricem, quid hoc rei sit, Liv. 3, 48, 4: tu numquam mihi percontanti aut quaerenti aliquid defuisti, Cic. de Or. 1, 21, 97; 2, 71: percontando atque interrogando elicere alicujus opinionem, Cic. Fin. 2, 1, 2: percontari ab aliquo, id. Ac. 1, 1, 2: ab adversariis percontabitur, quid, etc., Auct. Her. 2, 15, 22; Varr. R. R. 3, 12, 1: ab eo percontaretur, Curt. 6, 7, 27: cum percontaretur ex aniculā quādam, quanti aliquid venderet, Cic. Brut. 46, 72; cf. id. Div. 2, 36, 76: ex his scribis percontamini quid velint, etc., id. Verr. 2, 3, 79, 183: aliquem ex aliquo,
to ask a person respecting another
, Plaut. As. 2, 4, 95: aliquem de aliquā re, Cic. Rep. 6, 9, 9: peritos de ascensu Haemi, Liv. 40, 21, 3: pauca percunctatus de statu civitatis, Sall. C. 40, 2: aliquem aliquid, Plaut. Ps. 1, 5, 47; id. Aul. 2, 2, 33; Liv. 39, 12, 1: quae percunctare eum magistratus vellent, id. 39, 49, 12; Tac. A. 15, 60; Curt. 5, 11, 8: meum si quis te percontabitur aevum, Hor. Ep. 1, 20, 26.—II.To find out by inquiry, App. M. p. 113, 8.