To see or vnderstande plainely: to perceiue manifestly and clearely. Postquam perspexi salua esse intus omnia. Plautus. After I perceiued well, &c. Perspicere vnde natus sit error. Cic. Non satis perspicio ista varietas quæ sit. Cic. I doe not well perceiue or vnderstaude. Cum consilio & cura rem aliquam perspicere. Cicer. With good aduife and diligence to vnderstande. Altius perspicere, Vide ALTVS. Facilimè & optimè perspicere. Cic. Funditus perspicere omnes res gestas. Lucr. Rectius pèrspicere aliquid. Lucre. Perspicere & pertractare totam causam. Cic. Perspicere coniectura. Ci. To see or perceiue by coniecture. Cura vigili perspexerat omnia. Ouid. Fidem alicuius perspicere. Cic. Fronte (vt aiunt) meum erga te amorem perspicere potuisses. Cicero. By my face or countenaunce (as they say) you might, &c. Naturam loci perspicere. Cæs. Se perspicere, totumq; tentare. Cic. Diligently to view and trie himselfe throughly. Virtutem & integritatem alicuius perspicere. Cic. Voluntatem alterius perspicere. Cic.

I. Lit.: quo non modo non intrari, sed ne perspici quidem posset, Caes. B. G. 2, 17: eas (epistulas) ego oportet perspiciam, corrigam: tum denique edentur, to look through, read through, Cic. Att. 16, 5, 5: ut prae densitate arborum perspici caelum vix posset, to look at the sky, Liv. 40, 22.—

B. Transf., to look closely at, to view, examine, inspect: domum, Cic. Fam. 5, 6, 3: villam, id. Mil. 20, 54: operis perspiciendi causā venire, Caes. B. G. 7, 44: minimis id granis constat, ut vix perspici quaedam possint, are scarcely visible, Plin. 17, 10, 14, 71.—With a rel.-clause: perspicito prius, quid intus agatur, Plaut. Cas. 3, 6, 24.— Neutr.: in legem, Vulg. Jacob. 1, 25.—

II. Trop., to perceive, note, observe, explore, prove, ascertain, etc.: res gestas funditus, Lucr. 1, 478: cum se ipse perspexerit, Cic. Leg. 1, 22, 59: sed tu perspice rem et pertenta, id. Q. Fr. 1, 4, 5; cf. id. de Or. 2, 78, 318: hoc, quaeso, perspicite atque cognoscite, id. Agr. 2, 35, 95: aliquid conjecturā, to guess, id. Imp. Pomp. 9, 26: cujus virtutem hostes, misericordiam victi, fidem ceteri perspexerunt, id. Verr. 2, 2, 2, 4: nollem accidisset tempus, in quo perspicere posses, quanti te facerem, id. Fam. 3, 10, 2: quidam saepe in parvā pecuniā perspiciuntur, quam sint leves, id. Lael. 17, 63: perpaucos, quorum in se fidem perspexerat, relinquere in Galliā decrevit, Caes. B. G. 5, 5: videbitis et non perspicietis, Vulg. Act. 28, 26.—With object-clause: perspicio nihili meam vos facere gratiam, Plaut. Curc. 1, 2, 68; cf. Cic. Fam. 1, 2, 2: perspiciebant enim in Hortensii sententiam multis partibus plures ituros, id. ib. 1, 2, 2.—Pass. with nom. and inf., Cic. Fam. 1, 7, 3.— Hence, perspectus, a, um, P. a., clearly perceived, evident, well known: ars rebus cognitis penitusque perspectis continetur, Cic. de Or. 1, 20, 92; cf. id. ib. 1, 23, 108; id. Fam. 1, 7, 2: virtus alicujus experta atque perspecta, id. Balb. 6, 16: benevolentia mihi perspectissima, id. Att. 3, 15.—Adv.: per-spectē, intelligently, sensibly: ut docte et perspecte sapit, Plaut. Mil. 3, 1, 162.