Peccâtum, peccáti, n. g. pen. prod. Cicero. A sinne: an offence: a fault: a trespasse.Rectè factum & peccatum, contraria.Cic.Conscius peccati.Ouid.Excusatio peccati nulla est.Cic. Origo peccati. Ouid.Admissa peccata remordent. Lucret. Offences committed do grieue mens consciences.Animaduertere peccatÛ.Terent. Vide ANIMADVERTO. Auocare peccatis.Cic. Carere peccato. Cic.Colligere peccata, Vide COLLIGO.Condonare peccatum, Vide CONDONO.Confireri peccatum.Cic.Corrigere peccatum alicuius.Ouid.Diluere peccata.Ouid.To purge himselfe of his offences.Peccatum est prodere patriam.Cic.Si est nostrum peccatum.Cicer. be our fault.In eo est peccatum ipsius.Cic.Therein is it that hee hath offended.Id quantis nostris peccatis vitijsque euenerit, non possum sine molestia cogitare.Cic.Through howe greate offences and faultes on our parte, that hath happened.Luere peccata.Virg. Vide LVO. Obliterara peccata.Liu.Ostendere peccatum, Vide OSTENDO.Pœnitet peccati.Ouid.Prostituere peccata sua famæ.Ouid.To publishe or spread abroade ones offences.Recordari peccata.Cic.Pecorarius Pecorinus, &c. Vide PECVS.
Pecco, peccas, peccâre. Quint. To sinne, or offende: to faile inany thing: to doe amisse: to commit a fault: to fault.Dupliciter peccare. Quint. To offend two wayes.Largiter peccare.Plaut.Impiudeus culpa peccaui mea, Vide IMPRVDENS.Citra scelus peccaui.Ouid. Peccare in re aliqua. Cic.In matrona peccare. Horat. To commit aduoutrie with a maried woman.In eam partem potius peccant, quæ est cautior.Cicer.They offend rather in that part, &c.Si quid in peccaui. Cic.Peccare in adulteria. Sen. To offend in adnouteie often.In publica commoda peccare. Horat. To do against common commoditie.Si vnam peceauisses syllabam.Plaut.If thou hadst fayled in one sillable.Non multa peccas.Cic.Thou offendest not in many things.Magna peccare.Tacit.To commit great offences.Adultero peccare. Horat. To offend with an aduouterer.
Lewis and Short: Latin dictionary
peccātum, i, n. [pecco], a fault, error, mistake, transgression, sin (syn.: delictum, culpa): pro peccatis supplicium sufferre, Ter. And. 5, 3, 17: corrigere, id. Ad. 4, 3, 2: peccata remordent, Lucr. 3, 827: recte facta sola in bonis actionibus ponens, prave, id est peccata, in malis, Cic. Ac. 1, 10, 37: ut peccatum est, patriam prodere, parentes violare, fana depeculari, quae sunt in effectu; sic timere, sic maerere, sic in libidine esse, peccatum est, etiam sine effectu, id. Fin. 3, 9, 32: culpa ac peccatum, id. Fam. 5, 21, 5: multitudo vitiorum peccatorumque, id. Phil. 2, 17, 43; id. Att. 8, 13, 2: quo illi crimine peccatoque perierunt?id. Cael. 30, 71: libidinum peccatorumque licentia, id. Lael. 22, 83: confiteri, id. N. D. 2, 4, 11; id. de Or. 1, 27, 125: paucis verbis tria magna peccata,
blunders
, id. Tusc. 3, 20, 47: in peccata incidere, id. Fin. 4, 15, 40: luere peccata, Verg. A. 10, 32: peccati conscius, Ov. Am. 2, 7, 11: peccatis poenas aequas irrogare, Hor. S. 1, 3, 118: peccatis veniam commodare, Tac Agr. 19: abstinere peccatis, Plin. Ep. 8, 22, 2. Here, too, doubtless belongs: nam eā aetate jam sum, ut non siet peccato mi ignosci aequom Ter. Hec. 5, 1, 11.—II.Transf. (eccl. Lat.). 1.Guilt: si non venissem peccatum non haberent, Vulg. Johan. 15, 22: cognatio pec-cati, id. Rom. 3, 20; Lact. 6, 13.—2.The punishment of sin: peccatum vestrum apprehendet vos, Vulg. Num. 32, 23: ipse peccata multorum tulit, id. Isa. 53, 12.
pecco, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [often referred to Sanscr. pāpa, pāpaka, wicked; but better to root pik-, to be angry; cf.: piget, pigeo, and Fick, Vergl. Wört. 632], to miss or mistake any thing; to do amiss, to transgress, to commit a fault, to offend, sin: peccare est tamquam transilire lineas, Cic. Par. 3, 1, 20: alius magis alio vel peccat vel recte facit, id. Fin. 3, 14, 48; id. Or. 47, 157: peccare largiter,
to make a great mistake
, Plaut. Most. 2, 2, 8; id. Ep. 3, 4, 53.—With acc.: si unam peccavisses syllabam, Plaut. Bacch. 3, 3, 29: aliquid, to offend in any respect: plura in aliquā re, Ter. Ad. 1, 2, 44: Empedocles multa alia peccat, Cic. N. D. 1, 12, 29: eadem fere, id. ib. 1, 12, 31: talia peccandi jam mihi finis erit, Ov. P. 3, 7, 10.—With in and acc.: si quid in te peccavi ... in me ipsum peccavi vehementius, Cic. Att. 3, 15, 4: in rem publicam, id. ib. 7, 1, 3 (al. in re publicā).—With erga aliquem, Plaut. Aul. 4, 10, 62.—In aliquo or in aliquā re: quod in eo (Valerio) peccandi Germanis causa non esset, Caes. B. G. 1, 47: in servo necando semel peccatur, Cic. Par. 3, 2, 25: in hoc eodem peccat Hieronymus, id. Fin. 2, 10, 32: non modo in vitā sed saepissime et in poëmatis et in oratione peccatur, id. Or. 21, 70.—With abl. alone: et pecuniā et mollibus consultis, Tac. A. 1, 40: libidine, Juv. 6, 135.—With dat. of person (late Lat.): Domino, Vulg. Deut. 1, 41; id. 2 Reg. 12, 13.—De aliquă re, Caecil. ap. Gell. 2, 23, 13.—B. In partic., of sexual sin: quid inter-Est in matronā, ancillā, peccesve togatā?Hor. S. 1, 2, 63; Ov. H. 16, 295; Mart. 1, 35, 2.—II.Transf., of animals and inanim. things, to fail, miscarry: ne Peccet (equus) ad extremum ridendus, Hor. Ep. 1, 1, 9: unus de toto peccaverat orbe comarum Anulus, Mart. 2, 66, 1: si senseris vina peccatura, Pall. 11, 14.—Hence, peccans, antis, P. a., sinful, full of sin: unus dies bene actus peccanti immortalitati anteponendus, Cic. Tusc. 5, 2, 5.— Comp.: peccantius,
more faulty
,
worse
, Cael. Aur. Acut. 3, 8, 88.—B. As subst.: peccans, antis, comm., an offender, sinner: non prodest latere peccantibus. Sen. Ep. 97, 13: peccantium poena, id. ib. 97, 14: ad officium peccantes redire cogeret, Nep. Ages. 5, 3.—Adv.: peccanter, wrongly, incorrectly, falsely, Cael. Aur. Acut. 2, 9, 40: definire aliquid, id. ib. 3, 1, 5.