Ocellus, ocelli, m. g. Diminutiuum. Pers. A little eye.Ebrij ocelli. Catull. Mors nostros clauder ocellos. Propert. Ocellos corrumpere lachrymis.Ouid.To hurt the eyes with weeping.Iratos in te defixit ocellos.Ouid.He cast an angrie looke on thee.Atgutis ocellis promisit quiddam.Ouid.Deiectis ocellis spectare gremium.Ouidius.To looke downe on his bosome.Somnus lassos summisit ocellos.Ouid.Sleepe did shut the wearie eyes.Somnus regit ocellos. Catul. Turbare nitidos ocellos. Iuudn. Ocellus meus, Blandientis vox, Plautus.My little sweete heart.
Lewis and Short: Latin dictionary
ŏcellus, i, m.dim. [oculus], a little eye, eyelet (mostly poet.). I.Lit.: blanda quies furtim vietis obrepsit ocellis, Ov. F. 3, 19: ut in ocellis hilaritudo est!Plaut. Rud. 2, 4, 8: turgiduli, Cat. 3, 17: ebrii, id. 43, 11: irati, Ov. Am. 2, 8, 15: acre malum semper stillantis ocelli, Juv. 6, 109: si prurit frictus ocelli angulus, id. 6, 578.—As a term of endearment: ocelle mi!
my little eye! my darling!
Plaut. Trin. 2, 1, 18: aureus, id. As. 3, 3, 101: jucundissimus meus, Aug. ap. Gell. 15, 7, 3: cave despuas, ocelle, Cat. 50, 19.—So of things, like our apple of the eye: cur ocellos Italiae, villulas meas, non vides?Cic. Att. 16, 6, 2: insularum, Cat. 31, 1.—II.Transf., a bulb or knob on the roots of the reed (called also oculus), Plin. 21, 4, 10, 20.