Obsidio, obsidiônis, f. g. Cic.A siege laide to a towne or castle.Longæ obsidionis dira egestas.Iuuen.Absistere obsidione, Vide ABSISTO.Obsidione capere vrbes.Cic.To take townes by sieging.Cingere vrbem obsidione.Virg.To besiege a citie.Arcta obsidione circundatus. Lucan. Claudere muros obsidione. Lucan. Eximere obsidione.Liu.To deliuer a towne from enemies besieging it.Leuari obsidione.Virg.To be deliuered from a siege.Periculis obsidionis liberare aliquem.Cic.Ingenti obsidione premebat vrbem. Virgil. He besieged the Citie verie earnestly.Solutus obsidione. Claud. Castra renentur obsidione.Virg.The campe was besieged.Trahere in lõgins obsidionem. Quint. To protract the siege.
Lewis and Short: Latin dictionary
obsĭdĭo, ōnis, f. [obsideo]. I.Lit.A. In gen., a siege, investment, blockade of a place (class.): obsidionem potias dicendum esse, quam obsidium, adjuvat nos testimonio suo Ennius in Telamone, Paul. ex Fest. p. 198 Müll.; v. Müll. ad loc.; and cf.: cui tu obsidionem paras, Enn. ib. (Trag. v. 365 Vahl.); and: obsidionem obducere, id. ib. (Trag. v. 11 ib.): partim vi, partim obsidione urbes capere, Cic. Mur. 9, 20: aliquem in obsidione habere, Caes. B. C. 3, 31: cum spes major Romanis in obsidione quam in oppugnatione esset, Liv. 5, 2: obsidione eximere, to free or relcase from, id. 38, 15: obsidione cingere,
, id. ib. 15, 5: obsidionem solvere, to put an end to a siege, by either surrender or relief: tolerando paucos dies totam soluturos obsidionem, Liv. 26, 7, 8; cf. Amm. 20, 7, 3: solutā obsidione,
raised
, Liv. 36, 31, 7; Curt. 4, 4, 1: eam obsidionem sine certamine adveniens Cn. Scipio solvit, Liv. 24, 41, 11; 25, 22, 15; 38, 5, 6; Just. 4, 4, 5; Tac. A. 4, 24; id. H. 4, 34: liberare obsidionem, to raise the siege: non ad Romam obsidendam, sed ad Capuae liberandam obsidionem Hannibalem ire, Liv. 26, 8, 5; cf. obsidium fin.: longae dira obsidionis egestas, Juv. 15, 96. —B.Transf., captivity (post-class.), Just. 2, 12, 6; 15, 1, 3; 39, 1, 1.—II.Trop., pressing, imminent danger: obsidione rem publicam liberare, Cic. Rab. Perd. 10, 29: feneratores ex obsidione eximere,