Oborior, oborîris, pe. prod. vel obóreris, pen. cor. obortus sum oboriri. To begin to spring or bring forth: to rise.Vteri dolores mihi oboriuntur quotidie.Plaut.Aduentu suorum lachrymæ obortæ.Liu.Teares burst forth, or he began to weepe when his acquaintance came.Tanta hæc lætitia oborta est.Terent.So great ioy or glad-nesse is happened to me.Obortum est bellum.Liu.Warre rose.Oborta lux.Liu.It began to be day.Nox oborta est.Senec.Tenebræ obortæ sunt oculis.Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
ŏb-ŏrĭor, ortus, 4, v. dep., to arise, appear, spring up (class.): oboritur, nascitur, nam praepositionem ob pro ad, solitam poni, testis hic versus: tantum gaudium oboriri ex tumultu maximo, Paul. ex Fest. p. 190 Müll.: tenebrae oboriuntur, Plaut. Curc. 2, 3, 30: lacrimis ita fatur obortis, Verg. A. 11, 41; Ov. M. 2, 181: bellum, Liv. 21, 8: laetitia, Ter. Heaut. 4, 3, 2: vide, quanta lux liberalitatis et sapientiae mihi apud te dicenti oboriatur, Cic. Lig. 3, 6: sitis, Suet. Ner. 34: caligo, id. ib. 19 al.: verba, App. Flor. 1, p. 29 Oud.