Oblatio, oblationis, Verbale, f. g. Asconius. An offring: an ayde or subsidie.Genus est pensitationis, Vide Pensitatio in PENDO pendis.
Lewis and Short: Latin dictionary
ob-lātĭo, ōnis, f. [id.], an offering, presenting, a giving or bestowing gratuitously (post-class.; cf.: donum, munus, votum). I. In abstr.: honorum oblationibus, Eum. Pan. ad Const. 16: si forte oblatio ei fiat ejus, quod, etc., Dig. 5, 2, 8, 10.—B. In partic., a bid at an auction: qui ceteros oblatione superavit, Cod. Th. 5, 13, 18.—II. In concr., a gift, present: amplissimi ordinis, Cod. Th. 6, 2, 14: si maritus ad oblationem dei uxori donavit, Dig. 24, 1, 5, 12. —B. Esp., an offering, sacrifice, Ambros. Cain, 2, 6, 18; id. in Psa. 35, 7; Vulg. Eph. 5, 2; id. Heb. 10, 5.