Obstinatio, onis, f. g. Verbale. Cic.Obstinatie: stiffenesse in opinion: stubbornnesse: selfewill.Inslexibilis obstinatio.Plin. iun.Stiffenesse in opinion that in no wise will bend.Obstinatio fidei.Tacit.Firmenesse and constancie of worde and promise.
Lewis and Short: Latin dictionary
obstĭnātĭo, ōnis, f. [obstino], firmness, in a good and bad sense; resolution, steadfastness, determination, inflexibility, stubbornness, obstinacy (class.; syn.: pertinacia, contumacia): quae ego omnia obstinatione sententiae repudiavi,
out of adherence to my principles
, Cic. Prov. Cons. 17, 41: animi, Sen. Ep. 94, 7: fidei, Tac. H. 3, 39: taciturna,