Obsessor, obsessôris, m. g. Liu.He that laieth siege: a besieger.Obsessor aquarum.Ouid.
Lewis and Short: Latin dictionary
obsessor, ōris, m. [id.], one who sits, stays, abides in a place; a frequenter, haunter. I. In gen. (only ante-class. and poet.): hoc ego fui hodie solus obsessor fori,
sai in the forum alone
, Plaut. Ps. 3, 2, 18: vivarum aquarum (of a water-snake), Ov. F. 2, 259.—II. In partic., milit., a besieger, invester, blockader: obsessor curiae, Cic. Dom. 5, 13: Luceriae, Liv. 9, 15, 3: plus pavoris obsessis quam obsessoribus intulit, Tac. H. 3, 73.