Nutricius, Adiectiuum. Colum Pertaining to nourishing, or he that nonrisheth.Nutritium nutritij, Substantiuum, n. g. Senec.Nourishing.
Lewis and Short: Latin dictionary
nūtrīcĭus and -tĭus, a, um, adj. [nutrix], that suckles, nourishes, nurses. I.Adj.: quis Faustulum nescit pastorem fuisse nutricium, qui Romulum et Remum educavit?Varr. R. R. 2, 1, 9: nutriciae curae, Arn. 2, 58: humus radices tenero velut nutricio sinu recipit, Col. 3, 13, 7.—II.Subst.A. nūtrīcĭus, ii, m., a bringer up, a tutor: erat in procuratione regni, propter aetatem pueri, nutricius ejus, Caes. B. C. 3, 107; Inscr. Orell. 2964.—Also, transf.: Favonius afflatu nutricium exercebit, Plin. 18, 34, 67, 337.—B. nūtrī-cĭa, ae, f., a nurse, governess, tutoress, Hier. Ep. 108, n. 30.—C. nūtrīcĭum, ii, n., a nursing; nourishment: illius pio maternoque nutricio aeger convalui, Sen. Cons. ad Helv. 19, 2: nutricia ducere ab aliquo, Arn. 5, 163: omnia infantum nutricia, Manil. 3, 133.—2. In plur.: nūtrīcĭa, ōrum, n., a nurse's wages, ta\ qrepth/ria (late Lat.), Dig. 50, 13, 1 fin.