Nobilitas, pen. cor. nobilitâtis, f. g. Cic.Nobilitie: noblenesse of birth: estimation: excellencie and worthinesse: bruite and renowme.Altæ nobilitatis indicium sunt mores.Ouid.Maners are a taken of a noble tace.Clara nobilitas.Plaut.Ingenitæ nobilitatis honos.Ouid.Maxima nobilitas ingeminata.Ouid.Census maior nobilitate.Ouid.More rich than nobie.Potens nobilitate.Ouid.Genere ac nobilitate, suæ ciuitatis facilè primus.Cic. Contendere nobilitate. Lucrer. Morum nobilitate exuperas gehus.Ouid.In gentle manly conditions or noble behauiour thou passest thy stocke.Animi nobilitate geminas genus.Ouid.In noblenes of hart.Præstantes nobilitate familiæ.Cic.Respondisse nobilitati, pulchrum erir. Quint. Superare aliquem nobilitate.Ouid. Nobilitas.Cic.Bruite and great renowme.In eo ipso, in quo prædicationem nobilitatémq; despiciunt, prædicari de se ac nominari volunt.Cic.Euen in the same worke wherein they despise fame and renowme.Eloquio inest nobilitas.Ouid.Florebat nobilitate discipulorum Ifocrates.Cic.Venire in nobilitatem. Plin. To become renowmed.
Nobílito, nobílitas, pen. cor. nobilitâre. Cic.To make noble: to promote to dignitie: to bring to renowme: to bring to notable infamle by any thing.Flagitijs aliquem nobilitare.Terent.With wicked actes to bring one to great infamie.Multitudine terum gestarum nobilitari.Cic.
Lewis and Short: Latin dictionary
nōbĭlĭtas, ātis, f. [nobilis]. I.Celebrity, fame, renown (very rare): eam nobilitatem amittundam video, Plaut. Mil. 4, 8, 14: praedicationem nobilitatemque despicere, Cic. Arch. 11, 26: repentina, Liv. 1, 34; cf.: aliquem nobilitate praecurrere, Nep. Thras. 1, 3.—II.High or noble birth, nobility: ad illustrandam nobilitatem suam, Cic. Brut. 16, 62: nobilitate sui municipii facile primus, id. Rosc. Am. 6, 15; Ov. P. 4, 16, 44; Juv. 8, 20.—B.Meton., the nobility, the nobles, the aristocracy: nobilitatis fautor, Cic. Rosc. Am. 6, 16: omnis noster nobilitas interiit, Caes. B. G. 7, 38: nobilitas rempublicam deseruerat, Liv. 26, 12; opp. plebs, id. 6, 42: superbia commune nobilitatis malum, Sall. J. 64, 1; Luc. 3, 77.—With verb in plur.: namque coepere nobilitas dignitatem in dominationem vertere, Sall. J. 41, 5. —(b).Plur.: Claudius nobilitatibus externis mitis,
princes
, Tac. A. 12, 20.—III.Noble or excellent quality, nobleness, excellence, superiority: cum florere Isocratem nobilitate discipulorum videret, Cic. de Or. 3, 35, 141: eloquio tantum nobilitatis inest, Ov. P. 2, 5, 56; Vell. 1, 4, 2: nobilitate ingenitā, Tac. A. 1, 29: prima croco Cilicio, Plin. 21, 6, 17, 31: locorum, id. 3, 5, 6, 40: columbarum, id. 10, 37, 53, 110: obstetricum nobilitas (i. e. nobilissimae obstetrices), id. 28, 6, 18, 67.—Prov.: nobilitas sola est atque unica virtus, Juv. 8, 20.
nōbĭlĭto, āvi, ātum, 1, v. a. [nobilis]. I.To make known, to render famous or renowned: disciplinā militari nobilitatus est, Nep. Iphic. 1, 1: poëtae post mortem nobilitari volunt, Cic. Tusc. 1, 15, 34: spectata ac nobilitata virtus, id. Fl. 26, 63: neque enim ex te umquam es nobilitatus, id. Sen. 9, 27: famam, Liv. 1, 16.—Also in an unfavorable sense, to render notorious: ne eam malefactis nobilitarent, Titin. ap. Non. 352, 8: stultum adulescentulum nobilitas flagitiis, Ter. Eun. 5, 7, 20: Phalaris, cujus est nobilitata crudelitas, Cic. Off. 2, 7, 26: adulterio nobilitatus, Plin. 29, 1, 5, 8.—II.To render excellent, to ennoble, improve: qui novitatem suam multis rebus nobilitaverat, Vell. 2, 96, 1: Auster vites nobilitat, Pall. 1, 6, 7: quae nobilitatos maritos non haberent, ne innobilitatae remanerent, Lampr. Heliog. 4, 3.